تحلیل وضعیت رطوبت لایه سطحی خاک در فلات مرکزی ایران

این مقاله بر روی رطوبت خاک تمرکز دارد که به عنوان مقدار آب موجود در بالاترین لایه خاک و به عنوان یک عامل کلیدی در کنترل و ارزیابی فرایندهای فیزیکی ، شیمیایی و بیولوژیکی سطح زمین و به ویژه نیاز آبی گیاهان دارای اهمیت است . با توجه به افزایش جمعیت و کمبود منابع آب در سالهای اخیر، بخش کشاورزی با چالش های جدی در مسیر تامین امنیت غذایی روبرو شده است . رطوبت خاک یکی از پارامترهای تعیین کننده معادلات انرژی در سطح زمین و توازن آب می باشد و ارزیابی و برآورد وضعیت آن در زمینه های مختلف از جمله هیدرولوژی ، کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی اهمیت ویژهای دارد. در این مطالعه ، با استفاده از اطلاعات مدلهای فیزیکی دادهگواری شده، تغییرات زمانی و مکانی رطوبت سطحی خاک در طول یک دوره ۲۰ ساله مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد که مناطق همجوار رشته کوههای البرز و مناطق شمال شرقی ، شمال غربی و غرب فلات مرکزی بیشترین سهم را در میانگین رطوبت سطحی خاک ماهانه دارند، در حالی که مناطق مرکزی ، جنوب و جنوب شرق خشک ترین مناطق در فلات مرکزی ایران هستند . همچنین ، کمترین میزان رطوبت لایه سطحی خاک مربوط به سپتامبر سال ۲۰۰۶ و بیشترین مقدار آن مربوط به فوریه سال ۲۰۱۱ میلادی است . تابستان خشک ترین فصل و سپتامبر خشک ترین ماه در فلات مرکزی ایران می باشند.

کلیدواژه ها:

رطوبت ، داده گواری ، لایه سطحی خاک ، FLDAS