ارزیابی روشهای تجربی تخمین تبخیروتعرق پتانسیل در کرمان

تبخیروتعرق مهمترین پارامتر در چرخه هیدرولوژی و انرژی است . برای به دست آوردن مقدار تبخیروتعرق هر گیاه متداولترین روش، محاسبه مقدار تبخیروتعرق پتانسیل و ضرب آن در ضریب گیاهی هر محصول است . روش های مختلفی برای محاسبه تبخیروتعرق پتانسیل وجود دارد که دقیق ترین آن استفاده از لایسیمتر است لی و به دلیل هزینه بر بودن و نگهداری ویژه معمولا فقط در مراکر تحقیقاتی از آن استفاده می شود. متداولترین روش تخمین تبخیروتعرق پتانسیل استفاده از معادلات تجربی و ارزیابی نتایج معادلات تجربی با داده های لایسیمتری است . در این تحقیق ۲۹ معادله تجربی از گروه های چهارگانه دمایی ، تشعشعی ، رطوبتی و ترکیبی برای کرمان انتخاب و نتایج آن برای دو سال ۱۳۷۶ و ۱۳۷۷ با داده های لایسیمتری در منطقه مورد مقایسه قرار گرفت . پس از کالیبره و صحت سنجی نتایج حاصل از معادلات تجربی ، مشخص شد که روش های ماهرینگر و صاتل ورث با مقادیر RMSE ، ۱۹/۱و ۱۵/۱ میلیمتر بر روز بهترین شیوه تخمین تبخیروتعرق پتانسیل در کرمان هستند. با این وجود تعداد روشهایی که از بخش دمایی و تشعشعی برآورد بهتری از تبخیروتعرق پتانسیل را ارائه دادند، بیشتر بوده و قابل اعتماد هستند.

کلیدواژه ها:

روشهای دمایی ، روش تشعشعی ، انتقال جرم ، ترکیبی .