تبیین نوگروی حاد در نوگروندگان دینی شهر تهران

این مقاله با رویکرد روش شناختی کیفی و با روش تحلیل روایت انجام شده است. نمونه مشارکت­ کننده، نوگرونده ­گان دینی حاد در شهر تهران بوده که به شیوه نمونه ­گیری هدفمند و از طریق گلوله برفی انتخاب شده ­اند. در این مقاله، با ۲۰ نفر از این نوگرونده ­گان مصاحبه روایی انجام شد که ۱۹ نفر آن­ها اطلاعات دقیق در خصوص تغییر دین خود ارائه داده ­اند و تحقیق نیز با این تعداد به اشباع داده رسید. یافته ­ها نشان داد که در مجموعه علت­ ها، علت­ های اجتماعی- سیاسی، اجتماعی- روانی، اجتماعی – رابطه ای بیش­ترین علت­ های تغییر نظام اعتقادی در میان نوگروندگان بوده ­اند. این تحقیق نشان داد که مراحل تغییر نظام اعتقادی در شهر تهران غیر از آن چیزی است که در نظریه­ های کسانی چون رمبو، لافلند و استارک آمده است. نتیجه نهایی این است که بی ثباتی اجتماعی-سیاسی ناشی از عملکرد کارگزاران دینی و ناامنی و آشفتگی روانی از مهم ترین علل تبیین کننده نوگروی دینی هستند.

کلیدواژه ها:

نوگروی دینی ، ناامنی روانی ، بی ثباتی اجتماعی-سیاسی