بررسی اثر کودهای بیولوژیک بر گره زایی و رشد سویا (Glycine max L.) تحت تنش کم آبی بذر

به منظور بررسی تاثیر کودهای بیولوژیک بر قدرت رویش بذرها حاصل از تنش کم آبی سویا (Glycine max L.) و ویژگی های مرتبط، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران در سال ۱۳۸۶ اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل کود بیولوژیک (تلقیح بذرها با Bradyrhizobium japonicum، تلقیح توام با B. japonicum و Pseudomonas fluorescens و تلقیح توام با B. japonicum و Glomus mosseae)، رقم (ZaltaZalha و لاین Clark×Hobbit) و تنش کم آبی ]آبیاری پس از ۵۰ (آبیاری مطلوب)، ۱۰۰ (تنش متوسط) و ۱۵۰ (تنش شدید) میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A در مزرعه گیاه مادری[ بودند. نتایج نشان داد که تنش کم آبی تاثیر منفی برکیفیت بذر داشت و موجب کاهش قابلیت ظهور گیاهچه، متوسط ظهور گیاهچه روزانه، وزن خشک ساقه، برگ و ریشه و تعداد گره شد. در مقایسه ارقام، رقم زالتازالها با وزن خشک ساقه و تعداد برگ بیشتر، رقم برتر بود. کاربرد کود بیولوژیک بر قطر ساقه، وزن خشک ساقه، برگ و ریشه و تعداد برگ و گره موثر بود و تلقیح توام بذرها با برادی ریزوبیوم و گلوموس موجب افزایش صفات مذکور شد. همچنین کاربرد کود بیولوژیک در سطوح مختلف تنش کم آبی بر وزن خشک ساقه ارقام موثر بود و تلقیح توام بذرها ارقام با برادی ریزوبیوم و گلوموس موجب افزایش وزن خشک ساقه شد.

کلیدواژه ها:

قابلیت ظهور گیاهچه ، کیفیت بذر ، گلوموس موسه