بررسی تنوع جوامع علف های هرز موجود در مزارع تحت کشت گیاهان علوفه ای در استان های مختلف کشور

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 147

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_AGRY-6-4_002

تاریخ نمایه سازی: 8 آبان 1402

چکیده مقاله:

به منظور ارزیابی تنوع جوامع علف های هرز مزارع گیاهان علوفه ای شامل یونجه (Medicago sativa L.)، شبدر (Trifolium sp.) و اسپرس (Onobrychis spp.) استان های مختلف کشور، مطالعه ای با استفاده از اطلاعات منتشر شده سازمان حفظ نباتات وزارت جهاد کشاورزی در سال ۱۳۸۷ انجام شد. پس از بررسی گونه های علف هرز و تعیین خانواده ها در مزارع موجود، این گونه ها بر اساس تنوع کارکردی در چهارگروه چرخه رویشی، شکل رویشی، مسیر فتوسنتزی و درجه سماجت طبقه بندی شدند. نتایج نشان داد که تعداد گونه علف های هرز موجود در مزارع یونجه استان های کشور ۳۷ گونه بود که این گونه ها متعلق به ۱۸ خانواده متفاوت بودند. دو خانواده گندمیان (Poaceae) و کاسنی (Asteraceae) به ترتیب متنوع ترین خانواده علف های هرز تک لپه و دولپه در مزارع یونجه بودند. همچنین نه گونه علف هرز از پنج خانواده مختلف، در مزارع تحت کشت اسپرس مشاهده شد که در بین این خانواده های علف های هرز، بیشترین تنوع گونه ای مربوط به خانواده گندمیان بود. در مزارع شبدر استان-های مختلف کشور نیز ۲۰ گونه علف هرز مربوط به ۱۱ خانواده گیاهی مشاهده شد که خانواده گندمیان با شش گونه و خانواده شب بوئیان (Brassicaceae) با چهارگونه، دارای بیشترین تنوع گونه ای علف های هرز بودند. بالاترین میزان شاخص تشابه از نظر علف های هرز مزارع یونجه (۱۰۰ درصد) بین استان های آذربایجان غربی- اردبیل، آذربایجان غربی- زنجان، اردبیل- زنجان، آذربایجان غربی- کردستان، اردبیل- کردستان، زنجان- کردستان، زنجان- گیلان، کردستان- گیلان، آذربایجان غربی- گیلان و اردبیل- گیلان، مشاهده شد. بالاترین شاخص تشابه از نظر علف-های هرز مزارع اسپرس (۶۰/۰) بین استان های آذربایجان غربی- آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی- فارس به دست آمد. بالاترین شاخص تشابه علف های هرز مزارع شبدر نیز بین استان های فارس و اصفهان به مقدار ۵۰/۰ به دست آمد.

نویسندگان

الهام عزیزی

دانشگاه پیام نور

لیلا علیمرادی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

رضا قربانی

دانشگاه فردوسی مشهد

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Adair, R.J., and Groves, R.H. ۱۹۹۸. Impact of environmental weeds ...
  • Adair, R.J., and Groves, R.H. ۱۹۹۸. Impact of environmental weeds ...
  • Ahmadvand, G., Hosseini, S.A., and Ahmadi, A. ۲۰۰۵. Species composition ...
  • Altieri, M.A. ۱۹۹۹. The ecological role of biodiversity in agroecosystems. ...
  • Armengot, L., Sans, F.X., Fischer, C., Flohre, A., Jose-Maria, L., ...
  • Faghih, A., and Asadi, P. ۱۹۸۷. Final report for weed ...
  • Gliessman S.R. ۱۹۹۵. Sustainable agriculture: an agroecological perspective. Advances in ...
  • Grice, A.C., and Martin, T.G. ۲۰۰۵. The management of weeds ...
  • Hakansson, S. ۲۰۰۳. Weeds and Weed Management on Arable Land: ...
  • Hossain, Z., Gurr, G.M., Wrattan, S.D., and Raman, A. ۲۰۰۲. ...
  • Hyvonen, T., and Salonen, J. ۲۰۰۲. Weed species diversity and ...
  • Izquierdo, J., Blanco-Moreno, J.M., Chamorro, L., Gonzalez-Andújar, J.L., and Sans, ...
  • Koocheki, A., Nassiri Mahallati, M., Tabrizi, L., Azizi, G., and ...
  • Long, J., Cromwell, E., and Gold, K. ۲۰۰۰. On-farm management ...
  • Poggio, S.L., Satorre, E.H., and De la Fuente, E.B. ۲۰۰۴. ...
  • Potts, G.R., Ewald, J.A., and Aebischer, N.J. ۲۰۱۰. Long-term changes ...
  • Radosevich, S.R., Holt, S.J., and Ghersa, C.M., ۱۹۹۷. Weed Ecology, ...
  • Rathke, G.W., Behrens, T., and Diepenbrock, W. ۲۰۰۶. Integrated nitrogen ...
  • Robinson, R.A., and William, J.S. ۲۰۰۲. Post-war changes in arable ...
  • Romero, A., Chamorro, L., and Sans, F.X. ۲۰۰۷. Weed diversity ...
  • Shimi, P., and Termeh, F. ۱۹۹۴. Weeds Collection of Iran. ...
  • Storkey, J. ۲۰۰۶. A functional group approach to the management ...
  • Teresa Mas, M., Poggio, S.L., and Verdú, A.M.C. ۲۰۰۷. Weed ...
  • نمایش کامل مراجع