سرمایه شغلی و تعهد به کار نمونه مورد مطالعه: ادارات دولتی شهر تهران

عدم تعهدبه کار در ادارات دولتی از مسائل اجتماعی ایران است. این مقاله با فرض تاثیر سرمایه شغلی در افزایش تعهدبه کار، رابطه سرمایه شغلی و تعهدبه کار کارمندان ادارات دولتی در شهر تهران را بررسی کرده است. سرمایه شغلی مجموعه مکتسبات حاصل از ایفای نقش در یک موقعیت شغلی است. روش این پژوهش توصیفی- همبستگی است و با پرسشنامه ای مدون در ۸ سازمان دولتی در تهران با ۷۸ کارمند مرد و ۴۸ کارمند زن مصاحبه انجام شده است. برای سنجش اعتبار و روایی شاخص ها، از همبستگی درونی، ضریب آلفای کرونباخ و KMO استفاده شده است، ضریب آلفای کرونباخ سرمایه شغلی ۰.۸۰ و تعهد شغلی ۰.۷۰ می باشد.میانگین تعهدبه کار کارمندان ۴۲/۳ از ۶ و میانگین سرمایه شغلی آنان ۳۹/۳ می باشد. رابطه تعهدبه کار با سرمایه شغلی (۴۱/۰r=)، سرمایه اقتصادی (۱۷/۰r=)، سرمایه سیاسی (۴۱/۰r=)، سرمایه اجتماعی (۳۸/۰r=) و سرمایه فرهنگی (۲۹/۰r=) می باشد. ضریب همبستگی چندگانه ۰.۸۱ و متغیرهای موجود در بررسی ۶۶ درصد از تغییرات تعهد کاری را تبیین کرده اند. هنگامی که روابط میان سرمایه شغلی و تعهدبه کار در دو گروه با از خودبیگانگی و توزیع عادلانه سرمایه بالا و پایین مورد بررسی قرار گرفت مشخص شد که این رابطه در سازمان هایی که دارای عدالت بیشتری هستند، قوی تر است. و همچنین در کسانی که بیگانگی از کار کمتری داشته اند، قوی تر از سایرین است.

کلیدواژه ها:

تعهد به کار ، سرمایه شغلی ، سرمایه اقتصادی ، سرمایه سیاسی ، سرمایه اجتماعی ، سرمایه فرهنگی