مسئولیت مدنی تولیدکنندگان و عرضه کنندگان مواد خوراکی معیوب در حقوق ایران

یکی از اهداف اصلی سیاست های توسعه در جوامع مختلف ایجاد امنیت غذایی است. پژوهش های گسترده در سطح جهان نقش تغذیه در سلامت، افزایش کارایی و توسعه اقتصادی را به ویژه در دو دهه اخیر ثابت کرده است. با توجه به اینکه دسترسی به غذای سالم و کافی از حقوق اولیه انسان است، دولت ها به تامین امنیت غذایی مکلفند. مسئولیت تولیدکنندگان مواد خوراکی به عنوان شاخه ای از مسئولیت مدنی، مراحل متعددی را می گذراند که از مبنای مسئولیت قراردادی شروع، و به مبنای مسئولیت محض منتهی می شود. مشکلات و عوامل متعددی در روند تولید و عرضه مواد خوردنی و آشامیدنی دخالت دارد که سلامتی و تندرستی انسان را تهدید می کند و مسئولیت ایجاد می کند که مسئولیت هر یک تابع قواعد خاص است. به همین جهت، مطالعه شیوه های مبارزه حقوقی و کارایی حربه قانونگذار در این زمینه، از ضرورت های زندگی کنونی است.

کلیدواژه ها:

تولیدکننده و عرضه کننده مواد خوراکی ، رابطه سببیت ، مسئولیت مدنی ، نظریه برابری اسباب و شرایط ، نظریه نفی سایر اسباب