حمایت کیفری از رسانه های دیداری شنیداری در حقوق ایران /نوشته: علی مراد حیدری، علی جعفری

حمایت کیفری در قالب جرم انگاری و تعیین مجازات، همچنان یکی از مهمترین روش های مقابله با هنجار شکنی است. قانونگذار، مداخله کیفری را در قلمرو فعالیت های مربوط به رسانه های دیداری شنیداری با توجه به چالش های فرهنگی و اجتماعی توسعه این فعالیت ها، لازم دانسته است. حمایت کیفری مقنن در مورد رسانه های دیداری شنیداری به ویژه در سه زمینه به عمل آمده است. حمایت از مالکیت فکری صاحبان این آثار و جلوگیری از تکثیر غیرمجاز آن ها؛ حمایت از حق خلوت افراد و جلوگیری از تعرض به حریم خصوصی اشخاص، خانواده ها، اماکن اختصاصی و ... ؛ حمایت از اخلاق و عفت عمومی و جلوگیری از نقض ارزش های اجتماعی و وسیله سوء استفاده قرار دادن آثار سمعی و بصری مبتذل و مستهجن. حمایت کیفری مورد اشاره به ویژه در ” قانون نحوه مجازات اشخاصی که در امور سمعی و بصری فعالیت غیرمجاز می کنند“ مصوب ۱۳۷۹ و اصلاحی ۱۳۸۷ تجلی پیدا کرده است. با وجود این، اشکالاتی در حمایت کیفری از مالکیت فکری، حریم خصوصی و اخلاق و عفت عمومی در قلمرو آثار سمعی و بصری وجود دارد. برخی از این اشکالات عبارت اند از: ابهام در نحوه مسئولیت کیفری اشخاص حقوقی، حمایت ناقص از حقوق مادی صاحبان آثار مزبور و عدم حمایت از حقوق معنوی این اشخاص، میزان پایین جزای نقدی پیش بینی شده در قوانین، تبعیض جنسیتی در حمایت از جنبه هایی از حریم خصوصی و هم پوشانی و تعارضات موجود بین قانون مذکور با قوانین مرتبط با امور سمعی و بصری به ویژه قانون جرایم رایانه ای قانون حمایت حقوق پدیدآوردندگان نرم افزارهای رایانه ای، قانون مجازات اسلامی و ...

کلیدواژه ها:

رسانه ، رسانه دیداری شنیداری ، آثار سمعی و بصری ، مالکیت فکری ، حریم خصوصی ، اخلاق و عفت عمومی