تاثیر شدت و حجم تمرین مقاومتی بر غلظت سرمی واسپین و شاخص مقاومت به انسولین در موش های صحرایی نر بالغ

مقدمه و هدف: واسپین (سرپین مشتق از بافت چربی احشایی) آدیپوکینی است که با پتانسیل افزایش حساسیت انسولینی شناسایی­شد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر شدت و حجم تمرین مقاومتی بر غلظت سرمی واسپین و شاخص مقاومت به انسولین است.   مواد و روش­ها: ۳۲ سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با میانگین وزن ۲۴ ± ۲۸۷ گرم به­طور تصادفی به چهار گروه تقسیم­شدند: ۱) کنترل؛ ۲) تمرین با شدت پایین؛ ۳) تمرین با شدت متوسط و ۴) تمرین با حجم بالا در شدت متوسط. تمرین مقاومتی شامل بالارفتن از نردبان با وزنه­های متصل به دم حیوانات بود. پس از چهار هفته تمرین مقاومتی، غلظت سرمی گلوکز، انسولین، واسپین اندازه­گیری و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) محاسبه­شد.   نتایج: غلظت سرمی واسپین در گروه­های تمرینی در مقایسه با گروه کنترل پایین­تر بود. گروه­های تمرینی غلظت سرمی انسولین و شاخص مقاومت به انسولین پایین­تری نسبت­به گروه کنترل داشتند. پایین­ترین غلظت سرمی انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در گروه تمرین با حجم بالا در شدت متوسط مشاهده­شد.   نتیجه­گیری: این پژوهش نشان­داد که تمرین مقاومتی به کاهش غلظت سرمی انسولین و واسپین همراه با کاهش شاخص مقاومت به انسولین منجرمی­شود. حجم تمرین مقاومتی از عوامل موثر بر بهبود حساسیت انسولینی است.

کلیدواژه ها:

شدت تمرین ، حجم تمرین ، تمرین مقاومتی ، واسپین ، مقاومت به انسولین