نقش گزارش دهی خطاها در مدیریت خطاهای پزشکی در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه و هدف:  فرآیندهای بهداشت و درمان مسبب خطرهای زیادی به بیماران شده­اند و افزایش بروز خطاهای پزشکی یکی از مهم­ترین پیامدهای این فرایندهاست. پژوهش حاضر با هدف کاهش خطاهای پزشکی از طریق گزارش­دهی خطاها در بیمارستان­های دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام­شد.   مواد و روش ها:  این پژوهش از نوع ترکیبی (کمی- کیفی) بود. جامعه آماری شامل افراد مرتبط و دست اندرکار در خطاهای پزشکی بیمارستان­های دانشگاه علوم پزشکی تهران بود. حجم نمونه ۲۵۴ نفر بود که با روش نمونه­گیری غیرتصادفی هدفمند از این بیمارستان­ها انتخاب­شد. از فن مثلث­سازی (بررسی ادبیات، مصاحبه و پرسش­نامه پژوهشگر ساخته) برای جمع­آوری داده­ها استفاده­شد. بعد از گردآوری داده­ها، برای ارائه نتایج نهایی پژوهش از آزمون­های تحلیل عاملی، تحلیل رگرسیون و همبستگی استفاده­شد.    یافته ها:  گزارش­دهی خطاها مشتمل بر عوامل فردی و عوامل سازمانی هستند (عوامل فردی و عوامل سازمانی) درمجموع ۰۵/۴۱ درصد از کل واریانس داده­ها را تبیین­می­کنند. نتایج تحلیل رگرسیون و همبستگی نشان­داد، بین گزارش­دهی و مدیریت خطاها همبستگی وجودندارد.    نتیجه­گیری:  گزارش­دهی خطاهای پزشکی یا اعلام خطا در ساختار رسمی در کاهش وقوع خطاها و در نتیجه مدیریت و کنترل آنها در بیمارستان­های مورد بررسی بی­تاثیر است. لازم است موانع فرهنگی، مالی و ساختاری در این خصوص در بیمارستان­های کشورمان شناسایی­شده و با رفع آنها بسترسازی بهتری برای کنترل و مدیریت خطاها صورت­پذیرد.

کلیدواژه ها:

بیمارستان ، خطاهای پزشکی ، گزارش دهی