تعیین ارتباط بروز سیتوکراتین ۲۰ و سیتوکراتین ۷ با عوامل تعیین کننده پیش آگهی در آدنوکارسینوم معده

مقدمه و هدف: تعیین پیش آگهی سرطان معده، پس از تشخیص آن، مهم ترین مرحله در روند درمان است. سیتوکراتین ها فیلامان های حد واسطی هستند که در اسکلت داخل سلولی بافت های اپی تلیالی یافت می شوند. تحقیق های اخیر بر تعیین ارتباط میان بروزسیتوکراتین های مختلف با درجه و پیش آگهی تومورها، متمرکز شده اند. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط میان بروز سیتوکراتین ۲۰ و سیتوکراتین ۷ در مبتلایان به کارسینوم معده با عوامل موثر در تعیین پیش آگهی است. مواد و روش ها: مطالعه به صورت مقطعی انجام شد. بروز سیتوکراتین ۲۰ و سیتوکراتین ۷ روی ۳۱ نمونه آدنوکارسینوم معده با درجه تمایز متفاوت به شیوه ایمنوهیستوشیمیایی بررسی شد؛ ارتباط میان بروز سیتوکراتین ۲۰ و سیتوکراتین ۷ با عوامل موثر در پیش آگهی بیماران، شامل درجه تمایزیافتگی بافت سرطان معده، درگیری گره های لنفاوی و عمق تهاجم تومور تعیین شد. اطلاعات حاصل با آزمون های آماری کای-اسکوار و اسپیرمن تجزیه وتحلیل آماری شدند. نتایج: میان بروز سیتوکراتین ۲۰و سیتوکراتین ۷ با درجه تمایزیافتگی بافتی و درگیری گره های لنفاوی در سرطان معده، ارتباط آماری معکوس وجوددارد. اگرچه میان میزان تهاجم بافتی در سرطان معده با بروز سیتوکراتین ۷ ارتباط آماری معناداری وجودداشت، ارتباطی میان بروزسیتوکراتین ۲۰ و تهاجم بافتی دیده نشد. نتیجه گیری: کاهش بروزسیتوکراتین ۲۰ و سیتوکراتین ۷ با کاهش درجه تمایزیافتگی بافتی و افزایش درگیری غدد لنفاوی ارتباط دارد.

کلیدواژه ها:

سیتوکراتین ۲۰ ، سیتوکراتین ۷ ، سرطان معده ، پیش آگهی