اثر نوروپروتکتیوی استیل ال کارنیتین، پس از ضایعه فشار مکانیکی طناب نخاعی موش صحرایی بالغ

مقدمه و هدف: درمان ضایعه نخاعی به رغم درمان های رایج حمایتی، افقی وسیع از سلول درمانی و رویکردهای فارماکولوژیک را پیش رودارد. به منظور بررسی یکی از رویکردهای فارماکولوژیک ممکن، استیل ال کارنیتین انتخاب شد. اثر استیل ال کارنیتین پس از ضایعه فشار مکانیکی طناب نخاعی موش صحرایی بالغ به وسیله شمارش تعداد سلول های عصبی و نوروتروفین BDNF و بیان گیرنده p۷۵ بررسی شد. مواد روش ها: ۱۶ موش صحرایی بالغ به چهار گروه تقسیم شدند: ۱. لامینکتومی و تزریق داخل صفاقی استیل ال کارنیتین؛ ۲. لامینکتومی و تزریق داخل صفاقی استیل ال کارنیتین و اعمال فشار مکانیکی بر نخاع؛ ۳. لامینکتومی و تزریق داخل صفاقی سرم فیزیولوژی و۴. لامینکتومی و اعمال فشار مکانیکی به نخاع به همراه تزریق داخل صفاقی سرم فیزیولوژی. پس از چهار هفته تزریق روزانه داخل صفاقی، موش ها کشته شدند. مورفومتری شمارش سلول های عصبی نخاع با استفاده از رنگ آمیزی کرسیل فست ویولت انجام شد. بررسی بیان گیرنده p۷۵ و نوروتروفین BDNF با روش ایمنوهیستوشیمیایی انجام گرفت. نتایج: نتایج مورفومتری، کاهش تعداد سلول های عصبی- حرکتی نخاع به دنبال فشار مکانیکی را نشان داد. استیل ال کارنیتین، کاهش مرگ سلول های عصبی و افزایش نوروتروفین مربوط، پس ضایعه نخاعی را سبب شد. نتیجه گیری: استیل ال کارنیتین با آثار نوروپروتکتیوی که ممکن است ناشی از خواص ضدالتهابی و نوروتروفیکی آن و همچنین فعالیت آنتی اکسیدانی آن باشد، به احتمال، کاهش مرگ سلول های عصبی و افزایش بیان نوروتروفین و سایر گیرنده ها نظیر تیروزین کیناز و کاهش استرس اکسیداتیو پس از ضایعه فشاری نخاع را سبب می شود.

کلیدواژه ها:

موش صحرایی بالغ ، نوروتروفین BDNF ، ضایعه فشاری طناب نخاعی ، گیرنده p۷۵ ، استیل ال کارنیتین