بررسی اثر ضد تشنجی عصاره آبی-الکلی گیاه عودالصلیب بر تشنجات حاصل از تزریق پنتیلن تترازول در موش های سوری نر

مقدمه و هدف: باتوجه به شیوع بیماری صرع و عدم پاسخ دهی برخی از بیماران به درمان های موجود و معرفی گیاه عودالصلیب در طب سنتی به عنوان داروی ضد تشنج، در مطالعه حاضر به بررسی اثر ضد تشنجی عصاره آبی-الکلی ریزوم این گیاه بر روی تشنج ناشی از کیندلینگ شیمیایی پرداخته شده است. مواد و روش ها: چهل سرموش سوری نر به ۵ گروه ۱. کنترل؛ ۲. والپروات؛ ۳، ۴ و ۵. عصاره گیاه عود با دوزهای ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ mg/kg تقسیم شدند. همه گروه ها با تزریق پنتیلن تترازول (mg/kg ۱۰۰) صرعی و مراحل تشنج: ۱. انقباضات میوکلونیک؛ ۲. پرش اندام؛ ۳. تشنج ژنرالیزه؛ ۴. انقباض تونیک اندام های عقبی در آن ها ثبت شد. در موش های گروه درمان ۳۰ دقیقه قبل از تزریق پنتیلن تترازول عصاره تزریق می شد. نهایتا داده های مراحل صرع در گروه های مختلف با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و مقایسه بین تک تک گروه های آزمایشی با آزمون تکمیلی توکی انجام شد. نتایج: داده های این مطالعه نشان داد که عصاره با دوز mg/kg ۱۰۰ قادر به افزایش معنی دار آستانه شروع تونوس (۱۷/۱۴±۵۰/۱۸۶) نسبت به گروه کنترل (۳۶/۱۶±۷۵/۱۱۷) گردید که با ۰۵/۰ p< معنی دار بود. همچنین مدت زمان HLTE به ترتیب با مصرف سه دوز ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ mg/kg عصاره عود ۶/۰±۲۸/۵ و ۷۹/۱±۳/۳ و ۰۱/۱±۷۶/۴ به دست آمد که نسبت به گروه کنترل (۲۰/۱±۸۵/۷) معنی دار شدند (۰۵/۰ p<). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که اگرچه عصاره گیاه قادر به تغییر زمان آستانه مراحل پیش تشنجی در حیوان نمی شود، اما خود مرحله تشنج توسط دوز متوسط این گیاه به طور بارز کاهش می یابد. همچنین مدت زمان HLTE به عنوان یک شاخص مهم در پروسه تشنج، با مصرف این گیاه کاهش مشخص پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

تشنج ، عودالصلیب ، پنتیلن تترازول ، موش سوری