اثر تجویز درون صفاقی عصاره هیدروالکلی گل های حرارت دیده و حرارت ندیده و عصاره هگزانی گل های حرارت دیده پایه ماده گیاه شاهدانه (Cannabis sativa) بر درد در موش صحرایی

مقدمه و هدف:  گیاه شاهدانه منبع کانابینوئیدهای گیاهی است و از مهم ترین این ترکیبات می توان به Tetrahydrocannabinolic acid و Cannabidiolic acid اشاره کرد که با تاثیر بر سیستم اندوکانابینوئیدی، اثراتی را بر اضطراب، صرع و تهوع دارند. این تحقیق به بررسی اثرات تجویز داخل صفاقی عصاره های هیدروالکلی و هگزانی گل های پایه ماده شاهدانه که دارای حداکثر کانابینوئیدهاست، بر درد حرارتی و شیمیایی پرداخته است. علاوه براین، تاثیر عامل حرارت نیز بر اثرات فیزیولوژیک این کانابینوئیدهای گیاهی بر درد مورد آزمایش قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی نر نژاد ویستار (۲۵۰تا۲۰۰گرم) در گروه های کنترل، شم، عصاره هیدروالکلی گل های حرارت دیده با دوزهای mg/kg ۵۰ و ۱۰، ۱، عصار ه هیدروالکلی گل های حرارت ندیده با دوز mg/kg ۵۰ و عصاره هگزانی گل های حرارت دیده با دوز mg/kg ۵۰ دسته بندی شدند. برای سنجش شدت درد شیمیایی، از آزمون فرمالین و برای سنجش آستانه درد حرارتی، از آزمون Tail flick استفاده گردید. نتایج: تجویز درون صفاقی دوز mg/kg ۵۰ عصاره هگزانی گل های حرارت دیده در مقایسه با سایر عصاره ها، اثر کاهشی بسیار قابل توجهی بر فاز اول و دوم آزمون فرمالین و بر آستانه درد حرارتی داشت. نتیجه گیری: احتمالا کانابینوئیدهای دکربوکسیله که توسط هگزان به میزان بیشتری استخراج می گردند، تمایل اتصالی بیشتری به گیرنده های CB۱ و TRPV۱ در مسیر درد دارند و به ترتیب، موجب مهار آزادسازی میانجی های موثر بر پردازش درد و غیرحساس نمودن گیرنده های مسیر درد می گردد، همچنین موجب مهار عوامل تجزیه گر کانابینوئیدهای درون زاد نیز می شوند.

کلیدواژه ها:

شاهدانه (Cannabis sativa) ، سیستم اندوکانابینوئیدی ، درد ، آزمون فرمالین ، Tail flick