تاثیر ۱۰ هفته تمرین ترکیبی (هوازی مقاومتی) بر سطوح مولکول چسبان عروقی و نیمرخ لیپیدی در زنان چاق و دارای اضافه وزن

مقدمه و هدف: مولکول های چسبان نقش مهمی در پاتوژنز آتروسکلروز دارند. هدف از پژوهش حاضر، تاثیر ۱۰ هفته تمرین ترکیبی بر سطوح مولکول های چسبان عروقی و نیمرخ لیپیدی در زنان چاق و دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: ۱۸ زن چاق و دارای اضافه وزن (میانگین سنی ۷/۷±۳۳/۳۹ سال؛ میانگین وزنی ۱۹/۵±۵۷/۷۶ کیلوگرم)، در تحقیق حاضر، شرکت نمودند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی، تمرین ترکیبی را به صورت تمرین هوازی (۶۰تا۷۵درصد ضربان قلب بیشینه) و تمرین مقاومتی (۲ دوره با ۱۰تا۱۲ تکرار در هر جلسه و با شدت ۴۰تا۶۰درصد یک تکرار بیشینه و زمان استراحت ۶۰تا۹۰ ثانیه) به مدت ۱۰ هفته، هر هفته ۳ جلسه انجام دادند. در طی پژوهش، گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. در آغاز و ۴۸ ساعت پس از پایان تمرین، خونگیری به منظور اندازه گیری سطوح مولکول چسبان عروقی (VCAM-۱) و لیپیدها انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل در سطح ۰۵/۰p< با استفاده از نرم افزار ۲۰SPSS تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که بین دو گروه کنترل و تجربی در تغییرات ترکیبات بدن، چربی های خون و سطوح مولکول چسبان عروقی تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰۰۵/۰p>). نتیجه گیری: به نظر می رسد ۱۰ هفته تمرین ترکیبی به منظور کاهش سطوح VCAM-۱ و چربی های خون کافی نباشد و نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه می باشد.

کلیدواژه ها:

تمرین ترکیبی ، مولکول چسبان عروقی ، اضافه وزن ، چاقی