مقایسه ی شیوه ی خاطره نگاری بیماران مبتلا به اختلالات اسکیزوفرنی، اسکیزوافکتیو و دوقطبی

اختلالات روانی به دلیل فقدان نقایص جسمی به سختی تشخیص داده می شوند. این مشکل وقتی تشدید می شود که دو اختلال دارای نشانه ها و علایم بسیار شبیه به هم باشند. هدف از مطالعه ی حاضر، مقایسه ی شیوه ی خاطره نگاری بیماران مبتلا به اختلالات اسکیزوفرنی، اسکیزوافکتیو و دوقطبی می باشد. روش کار: این پژوهش، پس رویدادی از نوع مورد-شاهدی بود که با روش خاطره نگاری بر روی ۶۰ بیمار مبتلا به اختلالات اسکیزوفرنی، اسکیزوافکتیو و دوقطبی بستری در بیمارستان های فاطمی و ایثار اردبیل در سال ۱۳۸۷ که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. ابزار تحقیق شامل پرسش نامه ی مصاحبه ی بالینی، روش خاطره نگاری و پرسش نامه ی علایم مثبت و منفی (PANSS) بود. از روش تحلیل واریانس برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه ۳۶/۱۰±۰۷/۶۸ سال بود. تفاوتی از نظر میزان تحصیلات، وضعیت ازدواج، شغل و سن وجود نداشت اما تفاوت بین گروه ها از نظر تعداد روزهای بستری، معنی دار بود (۰۰۱/۰>P). خاطرات بیماران دوقطبی از تنوع بیشتری نسبت به دو گروه دیگر (اسکیزوافکتیو واسکیزوفرنی) برخوردار بود که از لحاظ آماری نیز معنی دار بود (۰۰۱/۰>P). بیماران اسکیزوفرنی نسبت به دو گروه دیگر از میزان   بی نظمی نوشتاری بیشتر و از لحاظ میانگین تعداد کلمات عاطفی و هیجانی از مقدار کمتری برخوردار بودند که هر دو مورد از لحاظ آماری معنی دار بود (۰۰۱/۰>P، ۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج، میانگین تعداد خاطرات و کلمات عاطفی و هیجانی در بیماران اسکیزوفرنی کمتر از بیماران اسکیزوافکتیو و دوقطبی       می باشد و در بیماران اسکیزوافکتیو نیز کمتر از دوقطبی می باشد. هم چنین از لحاظ نحوه ی نگارش، بیماران اسکیزوفرنی در مقایسه با بیماران اسکیزوافکتیو و دوقطبی، بی نظمی نوشتاری بیشتری داشته و این بی نظمی در بیماران اسکیزوافکتیو نیز بیشتر از بیماران دوقطبی بود.

کلیدواژه ها:

اختلال دوقطبی ، اسکیزوفرنی ، اسکیزوافکتیو