عوامل خطر کودک آزاری: مطالعه ای در واحد حمایت های روانی و اجتماعی کودک و خانواده در بیمارستان کودکان شهر بندرعباس

مقدمه: کودک آزاری و مسامحه از جمله پدیده هایی هستند که آسیب های جبران ناپذیری را بر سلامت جسمی و روانی کودکان تحمیل می کنند. این مطالعه، به بررسی تعدادی از عوامل جمعیت شناختی و عوامل خطر در کودک و والدین و هم چنین رابطه ی آن ها با سوءرفتار با کودک پرداخته است.  روش کار: جامعه ی آماری این پژوهش توصیفی-همبستگی تمام مردان دارای سوءمصرف مواد بودند که در آذر ۱۳۹۰ به مراکز ترک اعتیاد در شهر اردبیل مراجعه می کردند. نمونه ای به حجم ۱۰۰ نفر (۸۰ نفر معتاد به تریاک، ۲۰ نفرمعتاد به هروئین) با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد. آزمودنی ها، پرسش نامه های ناگویی خلقی تورنتو و هوش معنوی کینگ را تکمیل کردند. سپس داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و روش رگرسیون هم زمان و گام به گام،  تحلیل شدند.  یافته ها: دختران (۰۱/۰P<)، کودکان زیر ۴ سال (۰۱/۰P<)، فرزندان دوم و سوم (۰۱/۰P<)، کودکان سالم (۰۱/۰P<)، فرزندان مادران خانه دار (۰۵/۰P<)، کودکان والدین کم سواد (۰۰۱/۰P<)، فرزندان پدران جوان (۰۱/۰P<)، فرزندان خانواده های کم درآمد (۰۰۱/۰P<) و سوءمصرف کنندگان مواد (۰۰۱/۰P<) بیشتر مورد غفلت قرار گرفتند. در حالی که پسران (۰۵/۰P<)، کودکان بالای ۴ سال (۰۵/۰P<)، فرزندان مادران شاغل (۰۱/۰P<) و فرزندان خانواده های با درآمد متوسط (۰۵/۰P<)  بیشتر در خطر کودک آزاری عاطفی و جسمانی بودند.  نتیجه گیری: دست یابی به یافته هایی که مشخص می کند عوامل خطر متفاوت، انواع متفاوتی از سوء رفتار با کودک را در پی دارند، باعث ارتقاء اثربخشی و کارآیی مداخلات و برنامه های پیشگیرانه از سوء رفتار با کودکان می گردد.

کلیدواژه ها:

کودک آزاری ، مسامحه ، عوامل خطر ، سلامت روانی