ارائه راهنمای طراحی فضاهای عمومی با رویکرد ارتقای تعاملات اجتماعی

شهرها سکونتگاه هایی متشکل از ساختمان ها، خیابان ها و مجموعه ای از بافت های متفاوت در کنار یکدیگر هستند که هر یک دارای کاربری خاص خود است. زیستن انسان در یک مکان مستلزم برقرای تعامل با محیط و تجربه کردن فضاهای پیرامون است. فعالیت های اجتماعی در حیطه روابط اجتماعی شکل می گیرد. در سال های اخیر، استفاده از فضای عمومی فعالیت پذیر دستخوش تغییرات بسیاری شده است که با استفاده از مولفه های موثر بر فضاهای عمومی و نوع تعامل انسان و محیط مطابق با اصول و راهبردهای مطرح شده، نقش بسزایی را در رضایت مندی انسان ها از محیط های زیستی خود به وجود آورد. ازاین رو کیفیت محیط منطبق با رفتارها و ساختارهای اجتماعی شکل می گیرد. کیفیت این رفتارها نیز بستگی به بستری مناسب نسبت به محیط زندگی غالبا در تعامل با دیگران صورت گرفته است که با به وجود آوردن زمینه های اجتماعی شدن و اجتماع پذیری، به رشد فردی انسان کمک کرده است. این ارتباط، تبادل کنش ها و واکنش هاست که انسان را با زیستگاهش به تعادلی مناسبی می رساند. هدف اصلی این تحقیق دستیابی به راهکارهای موثر در تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی است تا از این طریق بتوان به تقویت و توسعه این فضاها به عنوان مجراها و کانال های دربرگیرنده مکان و جنبه های اجتماعی قوی پرداخت. در این راستا ابتدا به تبیین مفهوم فضاهای عمومی از دیدگاه اندیشمندان پرداخته شد و در ادامه راهکارهای ارتقای تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، فضاهای عمومی شهری ، تعاملات اجتماعی