اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تعامل مادر-کودک مادران دارای کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی
محل انتشار: مجله دانشکده پزشکی مشهد، دوره: 62، شماره: 3
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 69
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MJMS-62-3_012
تاریخ نمایه سازی: 7 آبان 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: تعامل مادر-کودک به عنوان یکی از مهمترین ارتباطهای کودکان در زندگی، اهمیت زیادی دارد. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تعامل مادر-کودک مادران دارای کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی بود.روش کار: در این پژوهش از روش نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیشفعالی شهرستان مرند تشکیل دادند. از این جامعه، ۴۰ نفر بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دوگروه (۲۰ تایی) آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. پرسشنامه تعامل مادر-کودک رابرت (۱۹۶۱) در سه مرحله پژوهش اجرا گردید، برای گروه آزمایش هشت جلسه آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد اجرا شد. یافتههای پژوهش در نهایت با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ و آزمون اندازهگیری مکرر تحلیل شدند.نتایج: نتایج حاصل از اندازه گیری مکرر و آزمون های تعقیبی نشان داد آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود سبک تعامل پذیرش، تعدیل سبک تعامل بیش حمایت گری، سبک تعامل سهل گیری و سبک تعامل طرد مادران دارای کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی اثر بخش بوده و اثر برنامه آموزشی در طول زمان پایدار بوده است (۰۰۱/۰p ≤).نتیجه گیری: آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تعامل مادر-کودک مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی تاثیر دارد؛ لذا مشاوران و روانشناسان میتوانند از این رویکرد برای بهبود تعامل مادر-کودک، بهره ببرند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
برات فراقی دستجرد
دانشجوی دکتری رشته مشاوره، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
پرویز شریفی درآمدی
استاد گروه روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران (نویسنده مسئول)
نورعلی فرخی
دانشیار گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :