واکاوی درد و رنج در آثار نظامی گنجوی

حکیم نظامی گنجوی شاعر پارسیگوی قرن ششم، در بیان ویژگیهای انسانی چیره دست است و به زیبایی آن را در قالب ادبی جای می دهد. یکی از ویژگیهایی که آثار او رادر دید دیگران پر اهمیت جلوه میدهد، توجه به درد و رنجی است که برای خود و مردمان روزگارش در محیط و عصری که در آن زندگی می کند، اتفاق میافتد. شاعر غم، شادی، درد و لذت را به خوبی درک میکند و در بیان این دردها که گاهی به ستایش و گاهی از شدت ناراحتی ، زبان به نکوهش آنها میگشاید، زبانی شیوا و گفتاری استوار دارد. در این پژوهش سعی شده است دید نظامی را در دردهایی چون درد عشق، درد مرگ، و درد فراق که منجر به شناخت و ملکوتی شدن انسان میشود و قابل ستایش است و در مقابل راهکارهای مقابله و ستیز با دردهای مادی و جسمانی مانند درد دنیا پرستی، ظلم ، حسد و گناه که خود شاعر به نوعی همهی آن ها را تجربه کرده است بیان شود.

کلیدواژه ها:

نظامی گنجوی ، دردستایی ، دردستیزی ، ادبیات فارسی ، ادبیات بینارشته ای.