اثربخشی یادگیری مشارکتی بر خودشکوفایی و مهارت اجتماعی دانش آموزان پسرکلاس سوم دبستان شهرستان مینودشت

هدف پژوهش حاضر اثربخشی یادگیری مشارکتی بر خودشکوفایی و مهارت اجتماعی دانش آموزان پسرکلاس سوم دبستان شهرستان مینودشت می باشد. کلیه دانش آموزان پسر کلاس سوم دبستان شهرستان مینودشت که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ مشغول به تحصیل بودند در این پژوهش با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به دو کلاس سوم دبستان شاهد مینودشت یک کلاس به عنوان گروه آزمایشی به عنوان متغیر مستقل در معرض نمایش و کلاس دیگر (شاهد) به عنوان گروه کنترل تعیین شد و به عنوان روش تدریس سنتی تدریس شد. تعداد دانش آموزان گروه آزمایش ۳۰ نفر و در گروه گواه ۳۰ نفر و تعداد کل دانش آموزان هر دو گروه ۶۰ نفر بودند. در این تحقیق از پرسشنامه های استاندارد خودشکوفایی جانز و گراندال (۱۹۸۶) و مهارت های اجتماعی گرشام و اولویت (۱۹۹۰) برای فرضیه های تحقیق استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها، با توجه به ماهیت آنها، از روشهای آماری تجزیه و تحلیل، به دو شکل توصیفی و استنباطی و با استفاده از نرم افزارspss و پیش فرض های آزمون کواریانس(نرمال بودن توزیع داده ها، همگونی واریانس و همگونی شیب رگرسیون) صورت گرفت. در این تحقیق در راستای پاسخگویی به اهداف و سوالات مطرح شده تعداد سه فرضیه در نظر گرفته شده که این فرضیات با استفاده از نرم افزارspss مورد آزمون و سنجش قرار گرفت. نتایج و یافته های این مطالعه نشان می دهد که یادگیری مشارکتی بر خودشکوفایی دانش آموزان و یادگیری مشارکتی بر مهارت اجتماعی دانش آموزان پسر کلاس سوم دبستان شاهد مینودشت تاثیر مثبت و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، خودشکوفایی ، مهارت اجتماعی