اثر بخشی آموزش راهبردهای شناختی و فراشناختی بر خودکارآمدی و خود تنظیمی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش راهبردهای شناختی و فراشناختی بر خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران است. که از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شده و تعداد۳۰ نفر آزمودنی که به صورت داوطلب در تحقیق شرکت کرده بودند به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های، خودکارآمدی بندورا (۲۰۰۰) و خودتنظیمی بوفارد (۱۹۹۵) است. با استفاده از پروتکل راهبردهای شناختی و فراشناختی یادگیری گروه آزمایش طی هشت جلسه تحت آموزش قرار گرفت و گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت ننمود. داده های به دست آمده در سطح آمار توصیفی محاسبه میانگین و انحراف استاندارد و در سطح آمار استنباطی تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد که نمرات متغیرهای خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان در گروه آزمایش با گروه کنترل از نظر آماری در سطح (۰۱/۰>P) تفاوت معناداری داشته است. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش راهبردهای شناختی و فراشناختی یادگیری بر خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان گروه آزمایش موثر بوده است و نیزآموزش راهبردهای شناختی و فراشناختی یادگیری بر ابعاد خودکارآمدی وخودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان اثر معناداری داشته است.

کلیدواژه ها:

راهبردهای شناختی و فراشناختی ، خودکارآمدی ، خودتنظیمی تحصیلی