کودکان مهاجر و اعتیاد به فناوری از دیدگاه مددکاری اجتماعی (مطالعه موردی ایرانیان مقیم آنکارا و استانبول - ترکیه)

این پژوهش با هدف بررسی دلایل و عوامل موثر در اعتیاد به فناوری (اینترنت، شبکه های اجتماعی، بازی های رایانه ای و ...) کودکان مهاجر و ارائه راهکاری برای رهایی از این اعتیاد از منظر مددکاری اجتماعی انجام شده است. مطالعه و بررسی وضعیت کودکان مهاجر معتاد و تعیین نیازهایشان و ارائه پیشنهاداتی برای حمایت های اجتماعی و رفع نیازهای برآورده نشده کودکان مهاجر در فرآیند پیش گیری از اعتیاد به فناوری، زمان مواجهه و عدم بازگشت پس از بهبودی مورد نظر بوده و برای این منظور، در مجموع مطالعه با ۲۸ دانش آموز ۸-۱۸ ساله به عنوان آزمودنی شروع و ابتدا با استفاده از پرسش نامه، اعتیاد اینترنتی، اعتیاد و یا عدم اعتیاد آزمودنی ها بررسی شد، در ادامه پس از حذف هفت کودک غیر معتاد، با ۲۱ شرکت کننده معتاد به فناوری انجام شد. اعتیاد کودکان به استفاده از محصولات فناوری، یکی از موضوعات قابل توجه و بررسی کارشناسان مددکاری اجتماعی در دوران اخیر است. با توجه به شرایط خاص کودکان مهاجر که مزید بر سایر علل و انگیزه های این وابستگی و اعتیاد مربوطه است، شدت اعتیاد آنها به فناوری بیشتر بوده از ویژگی های منحصر به فرد و خاصی برخوردار است که از منظر مددکاری اجتماعی اهمیت بسزایی داشته و مستلزم مطالعه، بررسی و مدیریت کلان همه جانبه و فراگیری می باشد. لذا در این تحقیق ضمن مطالعه موردی کودکان ایرانی مهاجر در ترکیه با استفاده از پرسش نامه، اعتیادشان احراز و سپس با تحقیقی کیفی و انجام مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته به اطلاعات و یافته های قابل توجه و جالبی دست یافته، و توصیه های علمی لازم را ارائه نمودیم که امید است مورد دقت و بهره مندی جامعه علمی، خانواده های مهاجر و مسئولان ذی ربط واقع شود.

کلیدواژه ها:

کودک ، مهاجرت ، اعتیاد اینترنتی ، مددکاری اجتماعی ، وابستگی به فناوری