مدلسازی معادلات ساختاری شادزیستی بر اساس سبک های دلبستگی و مهارت های ارتباطی با میانجی گری خودشفقت ورزی در سالمندان

زمینه و هدف: دوران سالمندی از مهم ترین و پرمخاطره ترین دورانهای زندگی انسان و مشکلات آن از اساسیترین مشکلات جهان امروز است؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر ارائه مدلسازی معادلات ساختاری شادزیستی بر اساس سبک های دلبستگی و مهارت های ارتباطی با میانجی گری خودشفقت ورزی در سالمندان بود. روش بررسی: روش پژوهش تحلیلی و مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی سالمندان ساکن آسایشگاه های سالمندان مستقر در شهرهای استان گیلان در سال ۱۳۹۹-۱۳۹۸ بود و روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود. نمونه آماری این پژوهش با توجه به تعداد متغیرهای پژوهش تعداد ۲۱۰ نفر بود. جهت جمع آوری داده ها از مقیاس های شادزیستی آکسفورد (۲۰۰۲)، مهارت های ارتباطی بین فردی کوئین دام (۲۰۰۴) و خودشفقت ورزی نف و همکاران (۲۰۰۳) و سبک دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور (۱۹۸۷) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و Amos نسخه ۲۴و ضریب همبستگی پیرسون و مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مهارت ارتباطی با خودشفقت ورزی (۰۰۲/۰=P، ۱/۳Beta=) و خودشفقت ورزی با شادزیستی (۴۱/۰=P، ۸/۲Beta=) به طور معناداری رابطه داشت. اما سبک دلبستگی با خودشفقت ورزی (۲۱/۰=P، ۲/۱Beta=) رابطه نداشت. همچنین اثر غیرمستقیم سبک دلبستگی بر شادزیستی برابر با ۷/۲ (۰۱۳/۰=P) و مهارت های ارتباطی بر شادزیستی برابر با ۰۵۲/۰ (۰۲۵/۰=P) بود. شاخص های نیکویی برازش مدل مفهومی برازش داده شده برابر با (۵/۳=۰CMIN/df، ۹۴/۰GFI=،۹۳/۰ NFI=،۰۸/۰ RMSEA=) به دست آمد.نتیجه گیری: بنابراین، به نظر می رسد تقویت مهارت های ارتباطی در سالمندان موجب افزایش میزان شادزیستی در آن ها شود. همچنین سبک های دلبستگی نیز بر میزان شادزیستی سالمندان تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباطی ، شادزیستی ، سبک دلبستگی ، خودشفقت ورزی ، سالمندان