ارائه یک رویکردی نوین در استفاده از قرارداد ساخت، بهره برداری و انتقال در پروژه های بالادستی صنعت نفت جمهوری اسلامی ایران

قالب قراردادی بی.او.تی به عنوان یکی از شیوه های پرکاربرد تحویل پروژه و جذب سرمایه خارجی در دنیای امروز مطرح است. بابررسی ماهیت این عقد به این نتیجه رسیدیم که میتوان اصول حاکم بر عقد جعاله را بر قرارداد ساخت، بهره برداری و انتقال نیزمنطبق دانست. ضمن اینکه امکان استفاده از آن به عنوان یک الگوی جدید قراردادی در کنار سایر قراردادهای نفتی وجود دارد.لیکن وجود الزامات و محدودیتهای قانونی از قبیل اصول قانون اساسی و سایر قوانین موضوعه و همچنین رعایت اصولی از قبیلاصول مالکیت و حاکمیت دولت بر منابع و مخازن نفتی و گازی، منجر به عدم امکان استفاده از این قالب قراردادی در پروژه هایبالادستی بخش صنعت نفت می گردد.

کلیدواژه ها:

پروژه های نفت ، قرارداد ساخت ، بهره برداری و انتقال