زمینه های بدبینی و یاس فلسفی در اشعار تعلیمی و غنایی ایرج میرزا
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 100
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PLLJ-5-17_001
تاریخ نمایه سازی: 3 آبان 1402
چکیده مقاله:
بدبینی و یاس حالتی روانی است که در ساحت عقلی و عاطفی اشخاص روی میدهد و در اغلب جوامع متداول است. شکل حاد آن را در بین شاعران و روشن فکران میتوان دید که به آن «یاس فلسفی» میگویند. زمینههای این حالات را در رویدادهای زندگی خصوصی افراد و تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جامعه میتوان جستجو کرد. در آغاز سدهی بیستم، در ایران و پس از شکست نهضت مشروطه بخشی از درون مایههای شعر این دوره به بدبینی و یاس گرایید. ایرج میرزا، از شاعران برجستهی این دوره است که اندیشه و آثار تعلیمی او متاثر از یاس و بدبینی است. زمینههای این بدبینی از بیمهری دوستان، مرگ فرزند جوان، فقدان موقعیتهای اجتماعی، از دست دادن مناصب دولتی و افول جایگاه اشرافی خاندانش متاثر است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی بالی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد تهران مرکزی – تهران - ایران
علی اصغر حلبی
استادیار زبان و ادب فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد تهران مرکزی – تهران - ایران