مبانی زیباشناختی رخسار و زلف یار، در صحبت نامه ی همام تبریزی

همام یکی از شاعران بزرگ ادب فارسی است که با تمسک به تخیل هنری، و چنگ زنی به دامن پرنقش خیال، توانسته است چندین مصداق را با یک نشانه به منظر حضور و ظهور رسانده جهان تازه­ی شاعرانه­ای بیافریند، زیرا تصویر آفرینی و تصویرسازی یکی از راه­های گریز از زبان کلیشه­ای و بیرون رفت از زبان عادی و گذر به زبان ابهام آفرین ادبی است و بررسی ریشه­ای این گونه موارد تصویرساز، ما را با بخشی از ارزش­ها و زیبایی­های هنری و بلاغی آشنا می­کند. ما در این جستار کیفیت و کمیت تصویر آفرینی همام تبریزی را در مثنوی صحبت نامه - که با چهره­ی معشوق نقش زده- در بوته­ی «بیان» سنجیده، ابزارهای تصویر ساز او مورد تحلیل قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

همام ، صحبت نامه ، بیان ، زیباشناختی ، چهره ی معشوق ، زبان ادبی