تعلیم و تربیت در ادبیات کهن ایران و یونان

در علوم انسانی سعادت فردی متمایز از جامعه فرض نمی­شود و مهار خوی سرکش، با تفسیر مفهوم انسانیت و کرامت و عدالت اجتماعی، با گذر از فردیت و استقرار در جوامع بشری، قابل توجیه است. یکی از اهداف مهم ادبیات، کمک به انسان و کمال­گرایی است. تا در این راستا، خود را بهتر بشناسد و از طریق خودشناسی به خدا شناسی برسد. به همین دلیل مبارزه با پستی­ها، پرورش روح عفت، غرور، شهامت، خلاقیت، شاد­باشی و نشاط بخشی و اشتیاق برای تعلیم و تعلم در لابلای آثار ادبی موج می­زند. با توجه به نقش بسیار حساس و ارزنده علوم انسانی به طور عام و ادبیات به طور خاص، زمینه­های پژوهش وبررسی را، در ادبیات، فراهم می­سازد تا بسیاری از مشکلات زندگی فردی - اجتماعی انسان­ها را حل نماید. فرایند تعلیم و تربیت ملل مختلف، در مقایسه بین فرهنگی حائز اهمیت است. به همین منظور خودرا بی­نیاز از بررسی تعلیم و تربیت ایران باستان، دوران استیلای عرب بر ایران، و اهداف نظامیه­ها و ... نمی­دانیم.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، علوم انسانی ، نظام های تربیتی