خشونت خانگی علیه زنان به عنوان قربانیان خشونت بر اساس رویکردی دلبستگی محور

پژوهش حاضر با هدف آزمون رابطه علی بین سبک های دلبستگی و خشونت خانگی در گروهی از زنان متاهل انجام شد. در این پژوهش همبستگی، ۱۲۰ زن متاهل از بین زنان متاهل مراجعه کننده به سرای محله کوهسار در منطقه ۴ شهر تهران با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به سیاهه سبک های دلبستگی (هازان و شیور، ۱۹۸۷) و سیاهه خشونت علیه زنان (حاج یحیی، ۲۰۰۱) پاسخ دادند. نتایج نشان داد که مدل علی اثر مستقیم سبک های دلبستگی بر خشونت خانگی با داده ها برازش مطلوبی داشت. در این مدل مفروض، رابطه بین سبک دلبستگی ایمن با خشونت خانگی، منفی و معنادار و رابطه بین سبک های دلبستگی ناایمن/اضطرابی و دوسوگرا با خشونت خانگی، مثبت و معنادار بود. علاوه بر این، نتایج نشان داد که در مدل مفروض، تمامی ضرایب مسیر از نظر آماری معنادار بودند و ۵۶ درصد از پراکندگی نمرات خشونت خانگی از طریق سبک های دلبستگی زنان تبیین شد. نتایج این مطالعه، همسو با آموزه های نظریه دلبستگی نشان داد که الگوی کیفی رابطه کودک و مراقب نخستین و متعاقب آن چگونگی شکل گیری مدل های کاری درونی که به طور اساسی، ناظر بر دیدگاه او نسبت به خود و جهان پیرامون هستند، در شکل دهی به اشکال ایمن و ناایمن سبک های دلبستگی در بزرگسالان موثر بودند. علاوه بر این، نتایج نشان داد که دلبستگی یکی از همبسته های مفهومی خشونت خانگی علیه زنان، به عنوان قربانیان خشونت، تلقی می شود.

کلیدواژه ها:

خشونت خانگی ، سبک های دلبستگی ، زنان