ارزیابی پایداری توسعه گردشگری روستایی در ایران (مورد: روستاهای تاریخی- فرهنگی دزفول)

به منظور رویارویی با چالش های فوق و با هدف توسعه روش ارزیابی و پایش عملی برای توسعه پایدار سیستم انسانی و طبیعی از نظر کیفیت گردشگری روستایی (SRTD) و با استفاده از روش تحلیل توصیفی و تحقیق، ابتدا اساتید، صاحب نظران و صاحب نظران (به شیوه مناسب، کارشناسان و صاحب نظران گفت و گوی) پیشنهاد می شوند. برای سنجش پایداری گردشگری در روستاهای تاریخی-فرهنگی دازفول و سپس بر اساس شاخص های استخراج شده، ۳ نوع پرسشنامه به صورت میدانی و با نظرخواهی از مردم، مسئولان و گردشگران جهت ارزیابی و سنجش میزان پیشرفت پایداری گردشگری در چارچوب مشخص روستاهای تاریخی-فرهنگی انجام شد. نتایج به دست آمده از مطالعه میدانی و ارزیابی شاخص های مذکور در سطح روستاهای مورد بررسی نشان می دهد که ابعاد اجتماعی و اقتصادی گردشگری از نظر محیطی در روستاهای مورد بررسی پایدارتر است و همچنین میزان پایداری در روستاهای تاریخی و فرهنگی کشور نسبتا ضعیف است. بنابراین برای توسعه پایدار گردشگری روستایی و ریشه کنی بی ثباتی، علاوه بر اجرای اصول و الزامات در سیاست ها و برنامه های اجرایی، باید منافع و نیازهای گروه های ذی نفع را از جنبه های مختلف مورد توجه قرار داد تا تعادل تاریخی و فرهنگی روستایی بین سه عنصر مهم توسعه گردشگری روستایی و به ویژه توسعه فرهنگی روستاها ایجاد شود. گردشگری روستایی، یعنی خدمت به منافع و نیازهای ساکنان محلی، جلب رضایت گردشگران و حفاظت از ارزش های محیط طبیعی.

کلیدواژه ها:

معنویت ، حمایت اجتماعی ، تنظیم هیجان ، سلامت روان ، نوجوان.