سلول های IgM+CD۵+ در مدل موشی سرطان با رده سلولی BCL۱

مقدمه و هدف: استفاده از مدل های حیوانی برای توسعه درمان های جدید به ویژه در بیماری های مهمی مثل سرطان ها امری مهم و ضروری است. در این مطالعه ایجاد سرطان (لوسمی) با تزریق وریدی سلول سرطانی و بررسی مارکرهای سلولی در طحال و خون حیوان پیگیری شده است. مواد و روش ها: تعداد پنج میلیون سلول BCL-۱ به ورید دمی موش های هم نژاد BALB/c تزریق شد. پنج موش بعد از دو هفته و پنج موش دیگر چهار هفته بعد کشته شدند و تغییرات ایندکس طحال، سلول های خون محیطی و تغییرات بافتی در آن ها بررسی شد. سلول های طحال و خون با استفاده از مارکرهای IgM و CD۵ در فلوسیتومتری از نظر حضور سلول های سرطانی بررسی شدند. نتایج: ایندکس وزنی و نسبت سطح طحال در موش های تزریق شده افزایش معنادار از نظر آماری داشت (۰۵/۰p<)، بالاترین افزایش سطح در گروه چهار هفته ای دیده شد (حدود ۱.۵ برابر کنترل). نسبت لنفوسیت به نوتروفیل در لام خون محیطی از ۴.۹ به ۸.۸ رسید (۰۵/۰p<). درصد سلول هایIgM+CD۵+ در طحال موش ها از حدود ۲.۵درصد در گروه کنترل به ۱۴درصد در گروه دو هفته و ۳۲درصد در گروه چهار هفته رسید. این سلول ها در خون نیز از حدود ۲درصد به ۸.۸درصد افرایش یافتند. در بررسی هیستولوژیک طحال، گسترش پالپ سفید مشاهده شد. نتیجه گیری: در روش فوق، سلول های سرطانی در حیوان مستقرشده گسترش می یابند. تغییرات ابعاد طحال، نسبت لنفوسیت به نوتروفیل خون و درصد سلول های IgM+CD۵+ می توانند برای پیگیری وضعیت استقرار سلول های سرطانی در حیوان مورداستفاده قرار گیرند و شاخصی برای تحقیقات درمورد روش های درمانی جدید باشند.

کلیدواژه ها:

سرطان ، مدل حیوانی ، BCL-۱ ، طحال ، لکوسیت های خون ، IgM ، CD۵