تولید و نگهداری کشت سلولی گیاه Digitalis nervosa Steud & Hochst و بررسی متابولیت های ثانویه آن

سابقه و هدف: گیاه Digitalis nervosa از گیاهان جنس دیژیتال، تنها گونه بومی ایران از جنس Digitalis بوده و مهم ترین گلیکوزید قلبی آن لاناتوزید A می باشد. در این تحقیق، تولید و نگهداری کشت سلولی گیاه و بررسی تولید متابولیت های ثانویه آن انجام شده است. مواد و روش ها: دانه های گیاه توسط الکل اتیلیک ۷۰ درصد و هیپوکلریت سدیم ۵ درصد استریل شد و دانه رست های استریل به دست آمده در شرایط آسپتیک به محیط کشت Murshige and Skoog (MS) با غلظت های مختلف تنظیم کننده های رشد، منتقل و تولید کالوس در سه منطقه جوانه انتهایی، هیپوکوتیل و ریشه چه بررسی شد. آزمون های مقدماتی شیمیایی و جداسازی و شناسایی گلیکوزیدهای قلبی به روش کروماتوگرافی لایه نازک در گیاه و کالوس انجام شد.یافته ها: استفاده از هیپوکلریت سدیم ۵ درصد نسبت به الکل اتیلیک ۷۰ درصد، اثر مهاری کم تری روی قوه نامیه بذر داشت. بهترین محیط کشت برای تولید و نگهداری کالوس دارای تنظیم کننده رشدKinetin (۰.۵ mg/L) ، ۲,۴-Dichloro phenoxy acetic acid (۰.۵ mg/L)و Naphthalene acetic acid NAA (۱ mg/L) بوده است. بیش ترین درصد تولید کالوس، مربوط به منطقه ریشه چه دانه رست ها بود. نتایج آزمایش های مقدماتی تشخیص ساپونین ها، تانن ها فلاونوییدها، استروییدها و گلیکوزیدهای قلبی در گیاه و کالوس، مثبت مشاهده شد. در بررسی TLC ترکیبات گلیکوزیدی قلبی باRf های متفاوت در کالوس های مختلف، مشاهده شد.استنتاج: یکی از عوامل اصلی در تولید کالوس، نسبت تنظیم کننده های رشد اوکسین به سیتوکینین می باشد و این نسبت برای مناسب ترین محیط کشت، ۳ به ۱ بود. به نظر می رسد کشت کالوس گیاه D. nervosa توانایی تولید گلیکوزیدهای قلبی را دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

Çell culture ، Digitalis nervosa ، Secondary metabolites ، کشت سلولی ، Digitalis nervosa ، متابولیت های ثانویه ، گلیکوزیدهای قلبی