مطالعه تطبیقی صحت خرید و فروش کودک ممیز در فقه مقارن و حقوق ایران

خرید و فروش کودک ممیز به عنوان تصرف مالی که مبتنی بر قصد و اختیار می باشد، میان فقهای اسلامی و حقوق دانان ایرانی مورد چالش قرار گرفته است. بررسی و ارزیابی دیدگاه های قابل طرح در مسئله صحت و بطلان خرید و فروش کودک ممیز و دست یابی به دیدگاهی شایسته هدف این پژوهش است. پژوهش حاضر، توصیفی تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای چنین دست یافت که مشهور فقهای امامیه و شافعی ها خرید و فروش کودک را باطل دانسته و در مقابل، برخی با وجود رشد کودک یا کم ارزش بودن مورد معامله قائل به صحت شده اند. در دیدگاه میانه ای، داد و ستد کودک ممیز به طور مطلق باطل دانسته نشده، بلکه در صورت وجود اذن و اجازه ولی، معتبر می باشد که مورد پذیرش برخی از فقهای امامیه و مذاهب اهل سنت قرار گرفته است. برخی از حقوق دانان ایرانی نیز به این دیدگاه میانه فقها متمایل شده و بر اساس آن از ماده ۱۲۱۱ ق. م. گرته برداری کرده اند. نظر نگارنده بر این است که علاوه بر اذن ولی کودک ممیز، رشد او نیز مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خرید و فروش کودک ، تصرفات مستقل کودک ، اذن ولی کودک ، صحت معاملات کودک ، ماده ۲۱۱ قانون مدنی