بررسی تاثیر درمان ترکیبی دو داروی بررسی تاثیر درمان ترکیبی دو داروی Deferiperone & Desferrioxamine بر عوارض قلبی در تالاسمی ماژور

سابقه و هدف: عارضه قلبی در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور عمده ترین مشکل تهدید کننده حیات آنان می باشد. برداشت آهن با دسفروکسامین بدلایل متعدد ممکن است مشکل یا ناکافی باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر درمان ترکیبی با دو داروی دسفروکسامین ودفریپرون در مقایسه با درمان تک دارویی با دسفروکسامین بر عوارض قلبی این بیماران است.مواد و روش ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی به روش قبل و بعد،۴۷بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور (۲۴ نفر مرد و ۲۳نفر زن) مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بوعلی با محدوده سنی۱۰- ۳۵ سال که همگی تحت درمان ترکیبی با دو داروی دسفروکسامین و دفریپرون قرار گرفته بودند بررسی گردیدند. همه بیماران قبل و بعد از طی حداقل ۶ ماه درمان ترکیبی اکوکاردیوگرافی شدند و اندکس های عملکرد سیستولیک و دیاستولیک شامل LVEF, EPSS, CI, E/A, EF slope & MPI و همچنین آریتمی تعیین گردیدند. بررسی آماری با paired t-test و ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت.یافته ها: متغیرهای که دارای تفاوت معنی داری بوده اند شامل فریتین، اندکس های سییتولیک و اندکس MPI می باشند. فریتین ۱۶۰۷±۴۴۸۹ng/ml به ۱۳۴۷±۳۳۰۶ng/ml رسید (P=۰.۰۰۰). LVEF از ۶۷.۶±۳.۹ درصد به ۶۹.۷±۲.۶ درصد رسید (p=۰.۰۴). EPSS از mm ۳.۹±۲.۱ به ۲.۹±۱.۳mm رسید (P=۰.۰۰۴). CI از ۳.۵±۰.۳ به ۳.۶±۰.۱۸ رسید (P=۰.۰۲). MPI از ۰.۳۷±۰.۰۶ به ۰.۳۳±۰.۰۵ رسید (P=۰.۰۳). این تغییرات به نفع بهبود عملکرد سیستولیک قلبی می باشند. آریتمی و متغیرهای فونکسیون دیاستولیک نیز بهبود مختصری نمودند که معنی دار نبود.استنتاج: نتایج این بررسی نشان می دهد که درمان ترکیبی با دو داروی دسفروکسامین و دفریپرون باعث کاهش سطح فریتین و بهبود نسبی فونکسیون سیستولیک بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور می شود.

کلیدواژه ها:

Thalassemia ، Deferiprone ، Desferrioxamine ، Cardiac dysfunction ، تالاسمی ، دسفروکسامین ، دفریپرون ، عوارض قلبی