بررسی وضعیت انتقال نوزادان به NICU بیمارستان بوعلی ساری در سال ۸۷-۱۳۸۶

سابقه و هدف: از عوامل موثر بر مرگ و میر نوزادان، انتقال نوزاد به روش صحیح از محل تولد به بخش نوزادان یا بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) می باشد. شناخت عوامل موثر در روند انتقال می تواند نقش مهمی در بهبود پیش آگهی و نجات جان آنان داشته باشد. در این مطالعه وضعیت انتقال نوزادان نیازمند بهNICU ، به بیمارستان بوعلی ساری بررسی شد.مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی در مدت ۶ ماه، تمامی موارد انتقال از سراسر استان مازندران به NICU بیمارستان بوعلی ساری مورد بررسی قرار گرفت. گردآوری داده ها از طریق دو پرسشنامه شامل اطلاعات دموگرافیک مادر و نوزاد، شرح مشکلات، سرانجام نوزادان در بیمارستان مقصد، اقدامات قبل و حین انتقال و وضعیت آماده بودن بیمارستان مقصد انجام گرفت.یافته ها: در مجموع ۱۴۸ نوزاد به NICU بیمارستان بوعلی منتقل شدند. بیشترین شیوع انتقال در سن حاملگی ۲۸ تا ۳۲ هفته (۳۲.۴ درصد) و در ۲۴ ساعت اول تولد (۶۹.۶ درصد) بود. بیشترین علت انتقال شامل RDS (۶۵.۵ درصد) و بعد TTN (۱۲.۸ درصد) بود. نتایج در مورد تثبیت نوزاد نشان داد که ABG و CXR و قندخون در حدود تقریبا فقط ۵۰ درصد بیماران انجام شده و ۱۰ درصد بیماران با هیپوترمی و ۳۹.۲ درصد با سیانوز به مقصد رسیدند. بیشترین میزان انتقال از بیمارستان امام خمینی ساری (۶۸.۲ درصد) بوده است. وضعیت بیمارستان مقصد جز خرابی آسانسور (۱۲.۸ درصد) در سایر موارد مناسب به نظر میرسید. از ۱۴۸ نوزاد، ۲۶ نفر (۱۷.۶ درصد) فوت کردند. بین سن حاملگی و ضریب آپگار با میزان مرگ و میر این نوزادان ارتباط معنیدار وجود داشت (P<۰.۰۵).استنتاج: روند انتقال نوزاد در استان مازندران نیازمند بهبود وضعیت فعلی از نظر هماهنگی با بیمارستان مقصد، تثبیت نوزاد قبل از اعزام و استفاده از یک تیم ماهر و آموزش دیده می باشد. به علاوه لازم است جهت بهبود وضعیت تجهیزات انتقال شامل انکوباتور پرتابل و آمبولانس دارای ونتیلاتور و توجه به انتقال هوایی برنامه ریزی شود.

کلیدواژه ها:

Neonatal transport ، NÏÇÜ ، Pre-term neonates ، انتقال نوزاد ، بخش مراقبتهای ویژه نوزادان ، نوزاد پره ترم