بررسی سطح HbA۱c و عوارض بعد از عمل بای پس عروق کرونر در مازندران در سال ۱۳۸۸

سابقه و هدف: دیابت ملیتوس با بیماری شریان کرونری همراه بوده و تعداد زیادی از بیماران دیابتی تحت CABG (بای پس عروق کرونر) قرار میگیرند. هدف این مطالعه بررسی و تشخیص ارتباط سطح بالای HbA۱c با افزایش عوارض بعد از عمل و مرگ و میر در بیماران تحت CABG بود.مواد و روش ها: این مطالعه غیرمداخله ای در ۶ ماهه اول سال ۱۳۸۸ بر روی ۱۳۵ بیمار که در مرکز قلب مازندران و بیمارستان شفای ساری تحت عمل انتخابی یا اورژانسی بای پس عروق کرونر قرار گرفته بودند، انجام شده سطح HbA۱c در تمام بیماران قبل ازعمل اندازه گیری شد و بیمارن برای ۶ ماه بعد ازعمل از نظر عوارض و مرگ و میر مورد پیگیری قرارگرفتند.یافته ها: از ۱۳۵ بیمار مورد مطالعه (۸۳ مرد و ۵۲ زن) که جهت جراحی اورژانسی و انتخابی بای پس بستری شده بودند، ۸۸ نفر (۶۵ درصد) غیردیابتی و ۴۷نفر (۳۴.۹ درصد) دیابتی بودند. میانگین سنی ۵۲ با محدوده سنی ۳۳ تا ۷۸ سال بود. سطوح HbA۱c مطلوب در ۴۸ بیمار (۳۵.۵ درصد) غیر دیابتی و در ۲۴ بیمار (۱۷ درصد) دیابتی دیده شد (P>۰.۰۵). عفونت زخم (P<۰.۰۵)، برون ده پایین (P<۰.۰۵)، نیاز به بالون پمپ داخل آئورت (P<۰.۰۵)، حوادث عروق مغزی بعد از عمل بای پس عروق کرونر (P۰.۰۵).استنتاج: به نظر میرسد در بیمارانی که قندخون آنها به طور نامناسب کنترل شده بود و یا HbA۱c پلاسمای بالاتری داشتند عوارض بعد از عمل بای پس عروق کرونر بیشتر مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

Glycosylated haemoglobin ، coronary artery bypass ، diabetes mellitus ، postoperative complications ، هموگلوبین A۱C ، بای پس عروق کرونر ، دیابت ملیتوس ، عوارض بعد از عمل