واکاوی مولفه های روانی-اجتماعی در خصوص افسردگی از نوع اضطرابی

یکپارچه کننده روابط بین فردی (IRIDS)، مقیاس نگرش ناکارآمد (DAS) اجرا و ثبت شدند . افسردگی اضطرابی به عنوان یک عامل اضطراب/ افسردگی اضطرابی یک زیر مجموعه شایع از اختلال افسردگی عمده (ماژور) است که با درمان های نامطلوب و عملکرد اجتماعی شدیدا مختل شده ، مرتبط است.هدف از این تحقیق بررسی روابط میان سوء رفتار باکودک، عملکرد خانواده، حمایت اجتماعی، مشکلات بین فردی، نگرش های ناکارآمد و افسردگی اضطرابی است. اطلاعات ذیل این پژوهش از بررسی ۸۰۹ بیمار اختلال افسردگی عمده جمع آوری گردیده است. مقیاس درجه بندی اضطراب هامیلتون(HAMA) ، مقیاس درجه بندی-۱۷ هامیلتون برای افسردگی (HAMD-۱۷)، ابزار سنجش خانواده (FAD)، پرسشنامه ترومای دوران کودکی (CTQ)، درجه بندی مهارت اجتماعی (SSRS)، مقیاس درجه بندی تشخیص جسمانی کردن با نمره کمتر از یا مساوی با ۷ در (HAMD-۱۷) تعریف شده است. آزمون های مربع کای(آزمون های توزیع نرمال)، آزمون یو مان-ویتنی ، ضریب های همبستگی ، مدل سازی های معادلات ساختاری برای تجزیه و تحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفته اند دو پنجم بیماران اختلال افسردگی عمده MDD، اضطراب همزمان داشتند، و اختلافات عمده در سوء رفتار با کودک، عملکرد خانواده حمایت اجتماعی، مشکلات بین فردی، و نگرش های ناکارآمد میان گروه ها وجود داشت. بیشترین عامل مرتبط با اضطراب در بیماران اختلال افسردگی عمده MDD، روابط بین فردی بود، و نگرش های ناکارآمد عامل میانجی بین روابط بین فردی و اضطراب در بیماران اختلال افسردگی عمده MDD، محسوب می شود. در این پژوهش از داده های مقطعی بدون پیگیری اضافی برای ارزیابی درمان های بیمار به کار گرفته شد. عوامل روانی – اجتماعی به میزان قابل توجهی دارای ارتباط با افسردگی اضطرابی هستند. ارتباطات بین فردی و نگرش های ناکارآمد ،اثر مستقیمی بر روی افسردگی اضطرابی دارد. همچنین ارتباطات بین فردی به همراه اثرات اثرات افسردگی اضطرابی توسط نگرش های ناکارآمد افسردگی میانجی گری می کند.

کلیدواژه ها:

افسردگی اضطرابی ، سوء رفتار با کودک ، ناهماهنگی شناختی ، عملکرد خانواده ، روابط بین فردی