بررسی اپیدمیولوژی ۱۰۰۰ مورد ترومای عضلانی- اسکلتی در شهرستان ساری طی سال های ۷۷-۷۸

سابقه و هدف: تروما همواره یک معضل اقتصادی، اجتماعی و طبی بوده که نه تنها سبب مرگ و میر می شود، بلکه به علت نیاز به مراقبت های پزشکی طولانی موجب هزینه های زیاد می گردد. لذا با توجه به شیوع ترومای عضلانی- اسکلتی، و نظر به عدم اطلاع از اپیدمیولوژی آن در منطقه، این تحقیق انجام گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی که در نیمه دوم سال ۱۳۷۷ و نیمه اول سال ۱۳۷۸ انجام گرفت، یک روز در هفته به صورت تصادفی انتخاب و برای کسانی که به دلیل صدمات سیستم اسکلتی به بیمارستان های دارای سرویس ارتوپدی شهرستان ساری مراجعه کرده بودند (۱۰۰۴ نفر) پرسشنامه تکمیل گردید.نتایج: از تعداد ۱۰۰۴ نفر مصدوم، ۷۰۵ نفر مذکر و ۲۹۹ نفر مونث بودند. در ۵۴۷ مصدوم ضایعات در سمت چپ و ۴۳۳ نفر ضایعات در سمت راست و در ۲۴ مورد ضایعات در خط وسط ایجاد شده بودند. ۹۸ مورد شکستگی باز در استخوان های بلند و مابقی صدمات از نوع بسته بوده است. در رفتگی مفصل شانه شایع ترین در رفتگی مفاصل بزرگ بدن و شکستگی استخوان های رادیوس و اولنا شایع ترین شکستگی در بدن بوده است (۴/۳۰ درصد). ۷۰.۵ درصد شکستگی های لگن به دلیل تصادفات رانندگی و ۵/۲۶ درصد آنها به علت سقوط از بلندی و درخت، ریزش آوار، و غیره رخ داده است. ۶/۷۵ درصد شکستگی های پروگزیمال فمور در سنین بالاتر از ۵۰ سال ایجاد شده است و شایع ترین ضایعات پروگزیمال فمور، شکستگی های اینترتروکانتریک می باشد (۵۶ درصد). درمان های انجام شده توسط پزشکان معالج شامل ۶۸۸ مورد درمان بسته، ۲۹۱ مورد جراحی باز و فیکساسیون داخلی، و ۲۵ مورد فیکساتور خارجی بوده است.استنتاج: نتایج به دست آمده بر مطالعات گسترده تر و اختصاصی در زمینه درمان و عوارض ضایعات برای دستیابی به نتایج درمانی بهتر و کاهش صدمات تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

Ëpidemiology ، trauma ، musculo- ، اپیدمیولوژی ، تروما ، عضلانی- اسکلتی