اثر ترکیبی آنتی اکسیدانت ها بر اندازه انفارکتوس حاد میوکارد

سابقه و هدف: نقش رادیکال های آزاد مشتق از اکسیژن (Oxygen- derived free radicals) در آسیب سلول های میوکارد در جریان بروز ایسکمی حاد یا خونرسانی مجدد (Reperfusion) به طور جدی مطرح می باشد. همین امر پژوهشگران را برای دستیابی به روش های درمانی مهار کننده این فرآیند، در جهت کاهش آسیب سلولی در جریان انفارکتوس حاد میوکارد، ترغیب می کند. مطالعه حاضر نقش ترکیبی آنتی اکسیدانت ها را بر روی اندازه انفارکتوس حاد میوکارد در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان ولی عصر اراک مورد ارزیابی قرار داده است.مواد و روش ها: ۱۸۰ بیمار در دو گروه ۹۰ نفری مورد و شاهد به روش Randomized sequential trial مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران در دو گروه مورد و شاهد به لحاظ سن، جنس، دریافت عناصر ترومبولیتیک، عوامل خطر اصلی، محل و نوع انفارکتوس، همسان سازی شدند. ضمن این که به هر دو گروه مورد و شاهد درمان های روتین داده شد. برای گروه تجربی قرص های ۲۵۰ میلی گرمی ویتامینC ، ۱۰۰میلی گرمی ویتامین E و ۱۰۰ میلی گرمی آلوپورینول بلافاصله بعد از بستری تجویز و روزانه به مدت یک هفته ادامه یافت. مقایسه اندازه انفارکتوس در دو گروه با استفاده از میانگین سطح CPK در سه روز اول بستری و میانگین مساحت نهایی امواج Q در ECG صورت پذیرفت. برای بررسی نسبت ها از آمار توصیفی و برای مقایسه میانگین ها از آزمون t- student استفاده شد.نتایج:میانگین سنی در گروه تجربی ۶۱±۱۲ سال و در گروه کنترل ۶۱±۱۱ سال بود. به لحاظ جنسی در گروه تجربی ۶۹ درصد مرد و ۳۱ درصد زن و در گروه کنترل ۷۴ درصد مرد و ۲۶درصد زن بوده اند. محل انفارکتوس در گروه مورد در قسمت های قدامی، تحتانی، لترال، بطن راست و انفارکتوس وسیع به ترتیب ۴۱، ۵/۴۱، ۵، ۲ و ۱۰درصد بوده است. از لحاظ نوع انفاکتوس، گروه تجربی ۹۳درصد Q-wave MI و ۷ درصد Non-Q-wave MI داشته اند که این نسبت ها در گروه کنترل ۹۵ درصد و ۵ درصد بوده است. از نظر عوامل خطر اصلی در گروه تجربی، ۴/۶۸ درصد دارای حداقل یک عامل خطر و ۵/۳۱ درصد دارای دو عامل خطر یا بیشتر بوده اند و این نسبت در گروه کنترل ۷۲ درصد و ۶/۳۴ درصد بوده است.میانگین سه روزه CPK در گروه تجربی ۱۴۸۲ U/L و در گروه شاهد ۱۲۵۲ U/L بوده که این تفاوت به لحاظ آماری معنی دار بوده است (P<۰.۰۱). میانگین سطح امواج Q در گروه مورد مطالعه ۳۵/۱۱ میلی متر مربع و در گروه شاهد ۷۵/۱۴ میلی متر مربع بوده که این اختلاف نیز از جنبه آماری قابل توجه بوده است (P<۰.۰۱).استنتاج: تحقیق نشان داد که درمان ترکیبی آنتی اکسیدانت ها باعث کاهش اندازه ناحیه انفارکته می شود، هرچند استفاده روتین از درمان های آنتی اکسیدانت به بررسی های بیشتری در آینده نیازمند است

کلیدواژه ها:

Âcute myocardial infarction ، antioxidants ، Vit. Ç ، Âllopurinol ، انفارکتوس حاد میوکارد ، آنتی اکسیدانت ، ویتامین Ç ، ویتامین Ë ، آلوپورینول