آنالیز پلی مورفیسم A/G۱۲۶۷ ژن ۲-۷۰HSP در افراد مبتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری

سابقه و هدف: هلیکوباکتر پیلوری (Helicobacter pylori) عامل شناخته شده ای در ایجاد گاستریت مزمن فعال، زخم پپتیک و مرتبط با گسترش سرطان معده است. پروتئین های شوک حرارتی به عنوان چاپرون مولکولی، در تا کردن پروتئین های تازه سنتز شده در سلول و تا خوردن مجدد پروتئین های آسیب دیده عمل می کنند. ژن ۲-۷۰HSP دارای نواحی پلی مورف متعددی است که یکی از مهم ترین آن ها ناحیه ۱۲۶۷ ژن مذکور است؛ به طوری که یک ترانزیشن A به G در ناحیه ۱۲۶۷ ژن ۲-۷۰HSP در ارتباط با سطوح مختلف بیان mRNA ژن ۲-۷۰HSP وجود دارد. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر پلی مورفیسم ژن ۲-۷۰HSP و استعداد ابتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر بر روی ۱۰۰ بیمار مراجعه کننده به بخش اندوسکوپی بیمارستان حافظ شهر شیراز صورت گرفت. همه نمونه ها تحت گاستروسکوپی فوقانی قرار گرفتند. تحلیل RFLP (Restriction fragment length polymorphism) جهت بررسی پلی مورفیسم A/G۱۲۶۷ ژن ۲-۷۰HSP در همه نمونه ها صورت گرفت. یافته ها: بعد از گاستروسکوپی، ۵۰ نفر مبتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری و ۵۰ نفر دارای بافت معده طبیعی بودند که به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند. توزیع ژنوتیپی ژن ۲-۷۰HSP در گروه شاهد برابر با ۲۰ (AA) ۴۰ درصد، ۲۶ (AG) ۵۲ درصد و ۴ (GG) ۸ درصد و در گروه بیمار برابر با ۵ (AA) ۱۰ درصد، ۴۳ (AG) ۸۶ درصد و ۲ (GG) ۴ درصد بود. استنتاج: تحلیل داده ها مشخص نمود که ژنوتیپ AG سبب افزایش ۶۱/۶ برابری در بروز بیماری می گردد [۰۰۷/۰ = P، ۷۶/۱۹-۲۱/۲ = CI (Confidence interval) ۹۵ درصد و ۶۱/۶ = OR (odds ratio)]. نتایج حاصل از این مطالعه پیشنهاد می کند که پلی مورفیسم ژن ۲-۷۰HSP می تواند در استعداد ابتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری دخیل باشد.

کلیدواژه ها:

Helicobacter pylori ، HSP۷۰-۲ ، polymorphism ، هلیکوباکتر پیلوری ، ژن ۲-۷۰HSP ، پلی مورفیسم