بررسی شیوع و خصوصیات تومورهای نورواندوکرین در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی شهر تهران (مرکز ارجاعی) طی سال های ۸۹-۸۳

سابقه و هدف: بروز تومورهای نورواندوکرین در سال های اخیر رو به افزایش بوده است. تومورهای نورواندوکرین تنوع زیادی از نقطه نظر تظاهرات بالینی، مرحله و درجه بدخیمی دارند. همچنین استفاده از مارکرهایی چون Ki۶۷ می توانند به تعیین مرحله بیماری کمک نمایند. بررسی شیوع بیمارستانی تومورهای نورواندوکرین، منشا اولیه تومور، بررسی ارتباط تشخیص پاتولوژی و ایمونوهیستوشیمی با سطح Ki۶۷، هدف انجام این تحقیق بود. مواد و روش ها: کلیه پرونده های بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی طی سال های ۸۹-۸۳ بررسی و موارد با تشخیص تومور نورواندوکرین انتخاب گردید، سپس بلوک های پاتولوژی و ایمونوهیستوشیمی این بیماران تحت بررسی مجدد قرار گرفت. مشخصات بیماران، نوع، مرحله و محل اولیه تومور در چک لیست وارد شد. یافته ها: شیوع تومور نورواندوکرین حدودا ۸ در ۱۰۰۰ بیمار بود. داده ها از ۱۸۹ بیمار با یافته پاتولوژیک تومور نورواندوکرین مورد تحلیل قرار گرفت. میانگین سنی ۶/۴۹ سال و ۹/۵۲ درصد بیماران مرد و ۱/۴۷ درصد زن بودند. تشخیص پاتولوژی اولیه در ۲۷ درصد موارد کارسینوئید تومور، ۲/۲۱ درصد تومور سلول گرد (Round cell tumor)، ۵/۱۸ درصد کارسینوم تمایز نیافته بود. میانگین سطح ki۶۷ در بیماران بر حسب Tumor grade، محل تومور، نکروز تومور، ایمونوهیستوشیمی و تشخیص پاتولوژی، تفاوت معنی دار داشت. استنتاج: بر اساس این مطالعه استفاده از مارکر Ki۶۷، می تواند در تشخیص و تعیین وضعیت تومورهای نورواندوکرین، که بر تصمیم گیری در مورد درمان تاثیر گذار است، کمک کننده باشد.

کلیدواژه ها:

Prevalence ، endocrine tumors ، Ki۶۷ ، tumor grade ، tumor pathology ، شیوع ، تومورهای نورواندوکرین ، Ki۶۷ ، درجه بدخیمی تومور ، پاتولوژی تومور