بررسی اثر سیلی مارین در درمان استئاتوهپاتیت غیر الکلی

سابقه و هدف: بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD)یکی از شایع ترین بیماری های کبدی می باشد، که ۳۰ درصد از مردم کشور ما و ۳۰-۵ درصد از مناطق آسیا – اقیانوسیه و ۴۰-۲۰ درصد از جمعیت غرب درگیر می باشند. با توجه به شیوع بالای بیماری کبد چرب غیر الکلی و عوارض آن و عدم وجود اطلاعات کافی و مقطعی در رابطه با درمان های قطعی آن، این مطالعه با هدف بررسی اثر سیلی مارین بر پیشگیری از پیشرفت روند استئاتوهپاتیت غیرالکلی/ کبد چرب غیر الکلی ( NAFLD/NASH ) انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی دوسوکور است. نحوه انتخاب نمونه ها تصادفی ساده و جامعه مورد مطالعه، بیماران مبتلا به استئاتوهپاتیت غیر الکلی مراجعه کننده به کلینیک های گوارش شهر ساری بود. افراد به طور تصادفی با استفاده از جدول تصادفی به دو گروه مورد (گروه A) و شاهد (گروه B) تقسیم شدند به گروه مورد قرص سیلی مارین ۱۴۰ میلی گرم دو بار در روز و به گروه شاهد قرص پلاسبو با شکل و بسته بندی کاملا مشابه ,دو بار در روز به مدت ۶ ماه، تجویز گردید. داده ها از طریق آزمون T Test Independent، Paired T Test وآزمون کای دو تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در انتهای مطالعه، اختلاف میزان کاهش آنزیم های کبدی در دریافت کنندگان سیلی مارین نسبت به گروه شاهد معنی دار بود همچنین وضعیت سونوگرافی در گروه تحت درمان با سیلی مارین نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری بهبود یافته بود. همچنین هیچ گونه عارضه جانبی با مصرف سیلی مارین در طول مطالعه مشاهده نشد. استنتاج: با توجه به بهبود واضح آنزیم های کبدی در گروه مورد، لذا سیلی مارین در درمان کبد چرب غیر الکلی می تواند به عنوان دارویی موثر مد نظر قرار گیرد. شماره ثبت کارآزمایی بالینی: Nl ۱۳۸۸۰۵۱۷۲۳۰۸ LRCT

کلیدواژه ها:

NAFLD ، NASH ، Silymarin ، سیلی مارین ، بیماری کبد چرب غیرالکلی ، استئاتوهپاتیت غیرالکلی