پاپیلوما ویروس و سرطان

پاپیلوما ویروس دارای کوچک ترین DNA ویروسی می باشد، که می تواند ایجاد تومور نماید. این ویروس ها دارای انواع مختلفی بوده که محدوده عظیمی از حیوانات و انسان ها را آلوده می کنند. تاکنون بیش از صد نوع از پاپیلوما ویروس های انسانی شناسایی شده اند که حدود ⅓ آن ها سلول های اپی تلیال ناحیه تناسلی را آلوده می کنند. پاپیلوما ویروس های انسانی که در ناحیه ژنیتال ایجاد عارضه می کنند به دو گروه تقسیم می شوند. گروه اول پاپیلوما ویروس های کم خطر (Low-risk) شامل انواع HPV-۱۱ و HPV-۶ که باعث ایجاد زگیل در ناحیه ژنیتال می شوند و گروه دوم پاپیلوما ویروس های پرخطر (High-risk) مانند انواع HPV-۱۸ و HPV-۱۶ که باعث ایجاد سرطان در ناحیه دهانه رحم می شوند. پاپیلوما ویروس های انسانی بافت اپی تلیال جلدی و مخاطی ناحیه تناسلی، دست ها و یا پاها را آلوده می کنند و عامل بیماری های گوناگونی از قبیل زگیل های پوستی، زگیل های ناحیه تناسلی، زگیل های حنجره و نئوپلازی های درون اپی تلیالی ناحیه تناسلی می باشند که معمولا به سمت بدخیم شدن پیشرفت می کنند. HPV-۱۸ به میزان زیادی از سرطان های دهانه رحم جدا شده است و در اغلب کشورهای جهان حدود ⅔ از سرطان های دهانه رحم را به خود اختصاص می دهد. انواع HPV-۱۶، HPV-۱۸ و HPV-۳۱ به طور مداوم با دیس پلازی های متوسط تا شدید دهانه رحم در ارتباط می باشند و به میزان کم تر با سرطان تهاجمی vulva ، penis و anus مرتبط هستند. همچنین HPV DNAدر نمونه های سرطان های دهانه رحم تا ۱۰۰ درصد یافت شده است در حالی که در زنانی که دارای بافت دهانه رحم سالم می باشند در کم تر از ۱۰ درصد موارد یافت شده است. در این مطالعه ما قصد داریم نقش پاپیلوما ویروس ها را در سرطان های انسانی بررسی کنیم.

کلیدواژه ها:

Human papillomavirus ، cancer ، malignancy ، anogenital intraepithelial neoplasias ، پاپیلوماویروس انسانی ، سرطان ، بدخیمی ، نئوپلازی درون اپی تلیالی دهانه رحم