ارزیابی خواص ضدالتهابی مشتقات پارا- متیل سولفونیل- ۳ و ۴-دی آریل -۴- تیازولین-۲- تیون ها به روش کاراژینان در موش سوری

سابقه و هدف: آنزیم سیکلو اکسیژناز ۲ از مهم ترین آنزیم های مسیر سنتز پروستاگلاندین ها و پیدایش التهاب در بدن انسان است. در پژوهش حاضر اثر هشت ترکیب جدید سنتز شده با پتانسیل مهار سیکلواکسیژناز ۲ به روش ادم کف پایی ناشی از کاراژینان در موش سوری مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها: دوزهای مختلف ترکیبات (۱۰، ۲۵ و ۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم)، سلکوکسیب (کنترل مثبت، ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم) و نرمال سالین- تویین (کنترل منفی) به روش داخل صفاقی به موش ها (جنس ماده، وزن ۳۰-۲۵ گرم، تعداد در هر گروه ۶ سر) استعمال شدند. بعد از نیم ساعت، کاراژینان به شکل زیر جلدی به بافت کف پای چپ حیوان در تمامی گروه ها تزریق شد. حجم پا در زمان های ۱، ۳ و ۵ ساعت بعد از تزریق اندازه گیری و درصد تغییرات حجم پا به نسبت ساعت صفر اندازه گیری شد. نتایج به صورت میانگین± انحراف معیار گزارش شدند. p<۰.۰۵ به عنوان حداقل سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: در دوز ده میلی گرم بر کیلوگرم تمامی ترکیبات اثر معنی دار ضدالتهابی را فقط در ساعت اول نشان دادند. در دوز ۲۵ میلی گرم بر کیلوگرم، برخی ترکیبات در تمامی زمان های مورد بررسی اثر ضدالتهابی معنی دار در مقایسه با گروه کنترل داشتند. در دوز پنجاه میلی گرم بر کیلوگرم، تمامی ترکیبات در همه زمان های یک، سه و پنج ساعت در مقایسه با گروه کنترل نرمال سالین- تویین اثر ضدالتهابی معنی دار نشان دادند. استنتاج: این مطالعه نشان داد، مشتقات پارا- متیل سولفونیل- ۳ و ۴-دی آریل -۴- تیازولین-۲- تیون ها می توانند فعالیت ضد التهابی مطلوبی از خود نشان دهند.

کلیدواژه ها:

Anti-inflammatory drugs ، COX-۲ Inhibitor ، carrageenan ، ۴- thiazoline -۲-thione ، داروهای ضدالتهاب ، مهارکننده های COX-۲ ، کاراژینان ، ۴- تیازولین-۲- تیون