بررسی تاثیر حضور همراه درحین زایمان بر میزان اضطراب مادران نخست زا و نقطه نظرات ماما

سابقه و هدف: زایمان واقعه ای است که اثرات روانی اجتماعی واحساسی شدیدی بر مادر دارد و زمینه سلامت یا بیماری زنان را در دوره زندگی شان فراهم می کند. تنها گذاشتن زائو در محیط های زایمانی باعث اضطراب، مادر و تحمل عوارض ناشی ازآن برسیر زایمان می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر حضور همراه بر میزان اضطراب، طی زایمان مادران نخست زا و بررسی مشکلات کاربرد این مداخله در بخش زایمان بیمارستان ایرانشهر از دیدگاه ماماها می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه یک کار آزمایی بالینی است که در سال ۱۳۸۹ بر روی ۲۱۰ مادر نخست زای ۳۵-۱۸ ساله با حاملگی بیش از ۳۷ هفته، تک قلو، بدون سابقه زایمان، اتساع ۳ سانتی متر دهانه رحم، و عدم تمایل به سزارین انتخابی از جمعیت خانم های نخست زای مراجعه کننده به بیمارستان ایران ایرا ن شهرکه با گزینش تصادفی در دو گروه ۱۰۵ نفری با همراه و بدون همراه قرار گرفتند انجام شد. دوگروه از اتساع ۳ سانتی متر دهانه رحم در مرحله اول زایمان پذیرش شده و در ابتدای پذیرش پرسشنامه اشپیل برگرجهت سنجش میزان اضطراب موقعیتی آنان تکمیل گردید، سپس مجددا میزان اضطراب در اتساع ۶-۸ سانتی متر دهانه رحم اندازه گیری شد. در گروه مورد، یک همراه خانم از بستگان یا دوستان زائو، به دلخواه خود و تمایل مادر از بدو ورود تا یک ساعت پس از زایمان درکنار زائو بوده، وی را تشویق، دلداری و نوازش می کرد. مراقبت های مامایی برای دو گروه یکسان بود و فرم مشاهده زایمان و نظر سنجی از ماما و سایر اطلاعات مر بوطه توسط پرسشگرتکمیل شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss وآزمون های آماری تی مستقل، تی زوج وکای دو انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که دو گروه از نظر خصوصیات دموگرافیک، سن حاملگی، وزن جنین و میزان اضطراب بدو ورود از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشتند. میزان اضطراب موقعیتی طی زایمان (اتساع ۶-۸ دهانه رحم) به طور معنی داری (۰۰۰۱/۰p=) در گروه مورد از گروه شاهد کمتر بود (۹/۴۳ در برابر ۴/۵۱). هم چنین میزان اضطراب طی زایمان در گروه شاهد نسبت به ابتدای پذیرش به طور معنی داری افزایش یافت (۶/۴۴ در بدو ورود در برابر۴/۵۱ طی زایمان) در حالی که در گروه مورد اضطراب طی زایمان تفاوت معنی داری نسبت به بدو ورود وجود نداشت (۵/۴۴ در بدو ورود در برابر ۹/۴۳ در طی زایمان). از دیدگاه ماماها میزان ایجاد اغتشاش همراه در بخش زایمان ۳/۱۴ درصد و ۹/۸۱ درصد موارد حضور همراه کمک کننده بیان شده بود. میزان دخالت همراه در دستورات پزشک ۸/۲۳ درصد بود. استنتاج: حمایت روانی اجتماعی توسط همراه زن در طی زایمان روش کم هزینه و مفید جهت کاهش اضطراب مادران نخست زا می باشد و می توان قوانین سخت ومحکم بیمارستان ها در مورد حضور همراه در اتاق زایمان را بهبود بخشید، زیرا موجب افزایش میزان رضایت عامل زایمان شده و از دیدگاه ماماها ایجاد اغتشاش و مداخلات منفی همراه طی زایمان اندک و قابل چشم پوشی است

کلیدواژه ها:

Labor ، anxiety ، companionship ، primipara ، همراه ، زایمان ، اضطراب ، نخست زا