مقایسه مصاحبه انگیزشی با آموزش های استاندارد کاهش وزن بر ارتقاء برنامه تعهد به کاهش وزن در زنان چاق یا دارای اضافه وزن: کارآزمایی بالینی تصادفی شده
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 92
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-25-124_019
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: شیوع چاقی و اضافه وزن به طور روز افزونی در حال افزایش می باشد و هزینه های سنگینی را بر افراد و جوامع تحمیل کرده است. مداخله انگیزشی، روشی مراجع محور و مستقیم به منظور افزایش انگیزه درونی افراد برای تغییر رفتار از طریق بررسی و حل ابهامات می باشد که نتایج سودمند آن در زمینه سلامت به طور گسترده ای مورد تایید قرار گرفته است. هدف مطالعه ما، بررسی تاثیرات مصاحبه انگیزشی در ارتقاء برنامه تعهد به کاهش وزن در زنان چاق یا دارای اضافه وزن بود.
مواد و روش ها: مطالعه کنونی از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده بود که بر روی ۱۰۰ نفر از زنان چاق یا دارای اضافه وزن مراجعه کننده به مطب تغذیه انجام شد. مطالعه در ۲ گروه مساوی اجرا شد که نمونه ها به صورت تصادفی در گروه ها قرار گرفتند. اطلاعات از طریق چک لیست و در ۳ نوبت پیش از مداخله، ۲ ماه و ۶ ماه پس از مداخله جمع آوری گردید. اطلاعات پس از ورود به نرم افزار آماری SPSSنسخه ۱۶ و از طریق آزمون های آماری تی مستقل و آنالیز واریانس با مشاهدات تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: میانگین وزن زنان در گروه کنترل و مصاحبه انگیزشی به ترتیب ۰۵/۶± ۹/۷۵ و ۹۵/۶ ± ۲/۷۴ می باشد. زنان در گروه مصاحبه انگیزشی در مقایسه با گروه کنترل، مشارکت بیش تری در جلسات داشتند (۲/۱۴ در مقابل ۶/۹ مرتبه). هم چنین چک لیست مربوط به رژیم غذایی و فعالیت بدنی را بیش تر تکمیل کرده بودند (۱/۱۶ در مقابل ۸/۹ مرتبه). به طور خلاصه، از نظر کاهش وزن اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده گردید (۰۰۱/۰< P).
استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که ادغام مصاحبه انگیزشی با برنامه آموزش استاندارد کاهش وزن می تواند نتایج مناسب تری را به دنبال داشته باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سید کمال الدین میرکریمی
۱ PhD Candidate in Health Education and Promotion, Faculty of Public Health, Health Management and Social Development Research Center, Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran
محمدجواد کبیر
۲ Assistant Professor, Department of Health, Faculty of Medicine, Health Management and Social Development Research Centre, Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :