مرگ در اندیشه غاده السمان

میرایی و مرگ به عنوان یکی از موضوعات اساسی و یک حقیقت که همگان در آن مشترکند از دیرباز تاکنون همواره مورد توجه ادیبان و اندیشمندان بوده و هست. «غاده السمان» شاعر و نویسنده زن عرب، از یک طرف تحت تاثیر اندیشه های اگزیستانسیالیستی و زیستن در فرانسه، مهد این مکتب و از سوی دیگر متاثر از شکست اعراب از اسرائیل و نیز حضور در لبنان در زمان جنگ های داخلی آن کشور و هم چنین برخورداری از روحیه ادیبانه و ظریف و ژرفانگر خود، متاثر از تجربه تلخ حوادث گزنده، و از جمله مرگ است. مرگ توانسته است تصویر خود را بر ذهن و زبان او مسلط کرده و در جای جای آثار وی متبلور شود، به گونه ای که می توان گفت بیشتر شخصیت های داستان های «غاده» به نوعی با مرگ در ارتباط اند. مرگ در اندیشه غاده السمان در زندگی مردمانی که درشعله های سرکش جنگ ها و خونریزی ها می زیند، اما روحشان دیر بازیست که مرده است و نیز در زندگی فرهیختگان و ادیبانی که به دلیل غوطه وری در مشکلات و مسائل زندگی از علم و ادب فاصله گرفته و با روزمرگی و مرگ تدریجی رو به رو هستند ترسیم می گردد. زندگی از نظر او معنایی عمیق دارد. او معتقد است مرگی که مایه نجات دیگران است مرگ نیست بلکه زندگی واقعی است. مرگ مرگ است. او شهادت را عین بقا می داند شهید نه تنها نمی میرد بلکه جاودانه می شود. دسته ای دیگر نیز که در جدال مرگ و زندگی جانب زندگی را می گیرند و تسلیم مرگ نمی شوند در یک پارادوکس جدی و چالش برانگیز نه تنها مورد تحسین «غاده» بلکه نماینده وی در داستان هایش هستند. و این نگرش همان عنصری است که ادب مقاومت را پویا و زنده می دارد.

کلیدواژه ها:

ادبیات مقاومت ، اگزیستانسیالیسم ، شهادت ، غاده السمان ، لبنان. ، مرگ