سنجش محتوای فنول و عملکرد ذرت دانه ای در پاسخ به مصرف عناصر روی و آهن در شرایط قطع آبیاری

این آزمایش با هدف ارزیابی تاثیر عناصر ریزمغذی بر محتوای فنول برگ و عملکرد هیبرید SC۷۰۴ ذرت در شرایط کمبود آب، در دو سال زراعی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ و ۱۳۹۸-۱۳۹۷ در مزرعه شهید سالمی اهواز به­صورت کرت­های دوبار خردشده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. کرت­های اصلی شامل عامل تنش کم‎آبی در سه سطح (آبیاری کامل (شاهد)، قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی (۱۴-۱۲ برگی) و قطع آبیاری در مرحله ابتدای رشد دانه (۱۵-۱۳ روز پس از گرده­افشانی))، کرت­های فرعی شامل محلول­پاشی سولفات روی در سه غلظت (۰، ۵ و ۱۰ در هزار) و کرت­های فرعی فرعی شامل محلول­پاشی سولفات آهن در سه غلظت (۰، ۳ و ۶ در هزار) بودند. یافته­های این تحقیق نشان داد که محلول­پاشی سولفات روی در شرایط قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی و ابتدای مرحله رشد دانه منجر به افزایش معنی­دار هدایت روزنه­ای و محتوای فنول برگ شد. کمترین پرولین برگ در شرایط آبیاری کامل و بدون محلول­پاشی سولفات آهن به­دست آمد. بیش­ترین عملکرد بلال در آبیاری کامل با محلول­پاشی سولفات آهن با غلظت ۶ در هزار (۶۶/۹۱۳۵ کیلوگرم در هکتار) به­دست آمد که نسبت به عدم محلول­پاشی در همین شرایط آبیاری ۱/۲۵ درصد افزایش داشت. به­طور کلی، تغییرات نامطلوب شاخص­های فیزیولوژیکی و عملکردی هیبرید SC۷۰۴ ذرت تحت شرایط قطع آبیاری در مرحله رشد زایشی بیش­تر از رشد رویشی بود و کاربرد سولفات روی و سولفات آهن در غلظت بهینه منجر به کاهش خسارت و آثار نامطلوب تنش کم­آبی در این مراحل رشدی شد.

کلیدواژه ها:

رژیم آبیاری ، ریز مغذی ، سولفات آهن ، کلروفیل ، هدایت روزنه ای