ارزیابی بقا بیماران همودیالیزی استان مازندران با استفاده از مدل کاپلان مایر

سابقه و هدف: وزارت بهداشت شیوع نارسایی کلیه در ایران را ۵/۲ هزار اعلام نموده است. یکی از روش های اصلی در درمان این بیماران همودیالیز است. هدف این مطالعه برآورد بقا بیماران همودیالیزی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به شکل هم گروه تاریخی روی ۵۰۰ بیمار همودیالیزی در طی سال های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۲ انجام شد. بقا بیماران با استفاده از برآورد کاپلان مایر و ارزیابی مدل های مختلف انجام شد. یافته ها: میانه بقا بیماران ۱۰۸ ماه بود هم چنین میزان بقای یک، دو، سه، پنج و ده ساله به ترتیب ۸۳ ، ۷۷ ، ۷۱ ، ۵۸ و۴۲ درصد بود. میانه بقا برای بیمارانی که سابقه مصرف سیگار نداشتند، ۶۹±۶۹/۲۴۳ ماه بود. با گذشت زمان بقا بیمارانی که علت بیماری آن ها دیابت تشخیص داده شده بود، اختلاف بیش تری با بقا سایر بیماران پیدا می کند. استنتاج: ارزیابی مدل ها نشان داد که توزیع گاما برازش بهتری را به نسبت سایر توزیع ها برای بقای بیماران همودیالیزی فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

Hemodialysis patients ، survival ، Kaplan-Meier ، بیماران همودیالیزی ، بقا ، کاپلان مایر