ویژگی شخصیتی معلم در روابط او با دانش آموزان

بدون تردید ویژگی های شخصیتی معلم در روابط او با دانش آموزان تاثیر بسزایی دارد. شخصی که به طور طبیعی خوددار و جدی است، در مقایسه با فرد شوخ طبعی که رفتارش صمیمی و دوستانه است، با افراد کلاس رابطه ای متفاوت دارد. معلمی که در زندگی دچار ترسها و هراس های متعدد بوده است، در قیاس با معلمی که اساس احساس اطمینان و امنیت خاطر دارد، با دانش آموزان به شیوه ای متمایز از دیگری برخورد خواهد کرد. در نتیجه، نمی توان از تمام معلمان انتظار داشت که در اداره کلاس فنون مشابه به کار برند. هر معلمی باید از فنونی استفاده کند که با نوع کلاس و خوی و منش وی مطابقت داشته باشد. در برخی موارد، روشهایی که یک شخص در طول زندگی برای کنار آمدن و برقراری رابطه با دیگران آموخته است، برای تدریس مناسب نیستند. در بعضی موارد، الگوهای شخصی رفتار اجتماعی فرد آنچنان شکل گرفته و تثبیت شده است که تغییر آنها به سادگی امکان پذیر نیست. چنین افرادی، چنانچه خصلت هایی بر خلاف ویژگی های معلمی دارند باید بدان ها اذعان داشته باشند و در صدد رفع آنها بر آیند، در غیر این صورت باید از شغل معلمی صرفنظر کنند. در بسیاری از موارد خطاهای معلم برای اداره کردن کلاس آنقدر عمیق نیست که رفع آنها ناممکن باشد زیرا با استفاده از بعضی راهها می توان نقصان های رفتارهای اجتماعی خود و ضعف مهارت های تدریس را که موجب بی نظمی در کلاس می شود، کشف و بر طرف ساخت. برای این کار، نخست باید آنچه را که به شاگردان گفته اید و رفتارهایی را که با آنان داشته اید، در ذهن مرور کنید و از خود بپرسید : اگر خود من محصل بودم، چنین رفتاری را از سوی معلم می پسندیدیم.